Polski model
„wychowania do życia w rodzinie”
przynosi dobre rezultaty
Porównanie sytuacji zdrowotnej
w wybranych krajach
Trzy rodzaje edukacji seksualnej
W literaturze przedmiotu wyróżnia się trzy główne rodzaje wychowania seksualnego:
- wychowanie do czystości – abstynencji seksualnej (abstinence−only education, chastity education)
- biologiczną edukację seksualną (biological sex education)
- złożoną edukację seksualną zawierającą oba powyższe podejścia (comprehensive sex education).
W Europie zachodniej panuje permisywna seksedukacja typu B lub C, która prowadzi do wielu niepożądanych zjawisk wśród młodych ludzi (a także i starszych pokoleń): wzrostu zachorowań na choroby przenoszone drogą płciową, zabijania poczętych dzieci i rodzenia dzieci przez młodociane matki.
W Polsce dzięki wprowadzeniu za czasów rządu AWS „wychowania do życia w rodzinie”, które można zaklasyfikować jako edukację seksualną typu A, mamy dobrą sytuację, co nie oznacza, że realizowane dzisiaj programy nie mają być udoskonalane, a praktyczna ich realizacja przez nauczycieli ulepszona.
Wielkim błędem byłoby wprowadzenie w Polsce seksedukacji typu B i C (co zrealizowano np. w Wielkiej Brytanii i Szwecji), gdyż skutkuje to fatalnymi rezultatami wśród młodzieży.
W tabeli 1 podano liczby zarejestrowanych aborcji w wymienionych krajach, nie uwzględniają one jednak aborcji dokonywanych w tzw. podziemiu. Podziemie aborcyjne w Polsce szacowane jest na 7 tys. do 14 tys. przerwań ciąży rocznie; zjawisko podziemia aborcyjnego występuje także w pozostałych krajach, ale z uwagi na „legalność” aborcji ma relatywnie mniejszą skalę (wg szacunków organizacji międzynarodowych, liczba podziemnych aborcji wynosi od 1,5 do 5% w stosunku do liczby urodzeń).
Trzeba podkreślić, że liczby aborcji podane w tej tabeli nie obejmują aborcji wywołanych wczesnoporonną tzw. pigułką „dzień po” i wczesnoporonną pigułką RU 486, które to środki niszczące życie ludzkie na najwcześniejszym etapie rozwoju są prawnie dopuszczalne i są, niestety, stosowane we wszystkich wymienionych krajach, za wyjątkiem Polski.
Dane w tabeli 2 jednoznacznie wykazują, że prowadzone od wielu lat w Polsce wychowanie prorodzinne (edukacja seksualna typu A) daje najlepsze wyniki; wskaźniki aborcji wśród nieletnich są u nas tak niskie, że nie mieszczą się nawet w dolnych granicach dokładności opracowania (0,00) a wskaźniki sumaryczne aborcji u kobiet w wieku reprodukcyjnym są w Polsce 200 do 600 razy niższe niż u kobiet w porównywanych krajach zachodnich.
Informacje z tej tabeli wskazują, że w zakresie chorób przenoszonych drogą płciową: kiły, rzeżączki, chlamydiozy oraz HIV/AIDS sytuacja w Polsce jest zdecydowanie najlepsza; a niektóre wskaźniki zachorowalności mamy nawet 300 razy niższe niż w omawianych krajach zachodnich.
Źródła danych
- Dane za: UN Demographic Yearbook 2004 – http://unstats. un. org/unsd/demographic/products/dyb/dyb2. htm
- Dane za: UN Demographic Yearbook 2004, USA: za 2003, Guttmacher Institute, Estimates of US Abortion Incidence 2001−2003, August 2006
- Dane za: UN Demographic Yearbook 2004
- Dane za UN Demographic Yearbook 2004, dane za 2004
- Dane za UN Demographic Yearbook 2004
- Dane za UN Demographic Yearbook 2004
- Dane za UN Demographic Yearbook 2004
- Dane za 2002, ostatnie dostępne
- Dane za 2002, ostatnie dostępne
- Dane za 2003, ostatnie dostępne
- Dane za 2002, National Center for Health Statistics, http: //www. cdc. gov/nchs/products/pubs/pubd/hestats/teen−preg1990−2002/teenpreg1990-2002. htm
- Dane za 2005, za Census Bureau http: //www.census.gov/prod/www/statistical-abstract. html
- Dane za 2001, ostatnie dostępne
- Dane za 2001, ostatnie dostępne
- WHO, Regional Office for Europę, 2007 http://data.euro.who.int/cisid/?TablD=115429
- WHO, Regional Office for Europę, 2007
- WHO, Regional Office for Europę, 2007
- UNAIDS 2004 Report on the Global AIDS Epidemie, July 2004
- CDC, Trends in Reportable Sexually Transmitted Diseases in the United States, 2005
- CDC, op. cit.
- CDC, op. cit.