Diecezja Kaliska dziękuje Bogu za Beatyfikację Jana Pawła II i za dziewięcioletnie misje Miłosierdzia Bożego
Kazanie Biskupa Kaliskiego podczas Mszy św. Odpustu Opieki św. Józefa w Kaliszu
Odpust Opieki św. Józefa w Kaliszu obchodzimy w tym roku w ramach uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego. W to bogactwo wiary i modlitwy Kościoła włączamy diecezjalne dziękczynienie za Beatyfikację Ojca Świętego Jana Pawła II oraz za trwające dziewięć lat Misje Miłosierdzia, które dobiegają końca.
I
Czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu Jezus wstąpił do nieba. Było to w Galilei, w miejscu, gdzie polecił zebrać się Apostołom. Oni, tam zgromadzeni, gdy Go ujrzeli oddali Mu pokłon. Wówczas Jezus polecił im, aby szli na cały świat, nauczali wszystkie narody, udzielali im chrztu i uczyli je zachowywać wszystko, co im przykazał. I dodał jeszcze coś ogromnie ważnego, że mianowicie pozostanie z nimi, i ze swoimi uczniami, przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (por. Mt 28,18-20).
Pozostał z nami przede wszystkim w Eucharystii pod postacią chleba i wina. Pozostał w swoim Słowie. Pozostał przez Ducha Świętego i w Duchu, którego wkrótce po swoim Wniebowstąpieniu miał posłać nam od Ojca.
Po słowach pożegnania Jezus uniósł się w górę i obłok zabrał Go Apostołom sprzed oczu. Oni zaś „uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba” (por. Dz 1,1-11).
II
Co to znaczy, że Jezus wstąpił do nieba? W drugim czytaniu dzisiejszej Liturgii św. Paweł wyjaśnia: Bóg Ojciec posadził naszego Pana Jezusa Chrystusa „po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą i panowaniem… wszystko poddał pod Jego stopy” (por. Ef 1,17-23).
Z przytoczonych słów wynika, że Wniebowstąpienie oznacza wywyższenie Jezusa. Chodzi o wywyższenie Jego człowieczeństwa; tego człowieczeństwa, które Syn Boży we Wcieleniu przyjął z Maryi Dziewicy; które jest w każdym człowieku i przez które w pewien sposób zjednoczył się z każdym człowiekiem.
A zatem Wniebowstąpienie Jezusa oznacza także nasze wywyższenie. Św. Leon Wielki, papież, pisze: Chrystus, wstępując do nieba, wyniósł naszą słabą naturę ludzką na tron Ojca, ponad wszystkie wojska niebieskie, ponad chóry anielskie i wszystkie moce niebios (Kazanie 2 o Wniebowstąpieniu 1,1).
Wniebowstąpienie Jezusa zapowiada poniekąd nasze wniebowstąpienie. Niebo jest naszym powołaniem i celem. Niebo jest życiem, do którego Jezus ukrzyżowany wszedł przez swoje zmartwychwstanie. Niebo jest pełnią życia w Bogu, pełnią radości, pełnią szczęścia. Niebo jest naszą wieczną ojczyzną.
III
W niebie jest Maryja, Matka Jezusa, zasiadająca po prawicy swojego Syna. W niebie jest św. Józef, małżonek Maryi, Głowa Najświętszej Rodziny.
Dzisiaj w Kaliszu czcimy i sławimy św. Józefa w dorocznej uroczystości odpustowej – zwanej odpustem opieki św. Józefa. Czcimy, tu na ziemi, Józefa Opiekuna Jezusa – naszego Zbawiciela, Opiekuna Kościoła Świętego, i przyzywamy orędownictwa św. Józefa w niebie, pomni, że „szczęśliwy, kto sobie patrona, Józefa, ma za opiekuna”
Razem z Jezusem, Maryją i Józefem są w niebie święci i Aniołowie.
IV
W niebie jest Ojciec Święty Jan Paweł II. Uroczyście ogłosił to Kościół pięć tygodni temu.
Dziś Diecezja Kaliska dziękuje Bogu za Beatyfikację Jana Pawła II. Dziękujemy za Papieża, który powołał do istnienia naszą Diecezję, który pięć lat później nawiedził ją tu, w Kaliszu, jako Następca Piotra, na którym Jezus buduje swój Kościół, także Kościół, jaki jest w Diecezji Kaliskiej.
Dziękujemy Bogu za przesłanie, które Jan Paweł II z Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu skierował do świata w obronie ludzkiego życia i rodziny. Do dziś brzmią nam w ustach jego słowa: „Ani na chwilę nie zapominajcie o tym, jak wielką wartością jest rodzina”.
W pamięci pozostają wyryte inne jeszcze słowa, słowa o ponadczasowej wartości życia: „Prawo do życia – mówił w Kaliszu Jan Paweł II – nie jest tylko kwestią światopoglądu, nie jest tylko prawem religijnym, ale jest prawem człowieka. Najbardziej podstawowym prawem człowieka!” „Cywilizacja, która odrzuca bezbronnych, zasługuje na miano barbarzyńskiej. Choćby nawet miała wielkie osiągnięcia gospodarcze, techniczne, artystyczne oraz naukowe”. „Naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości”.
W słowach Błogosławionego Jana Pawła II o życiu, o małżeństwie i rodzinie widzimy jakby testament. Staramy się go wypełniać na różne sposoby, między innymi przez nabożeństwa pierwszo-czwartkowe w Bazylice – Sanktuarium św. Józefa. Dzięki transmitowaniu ich przez „Radio Maryja” i Telewizję Trwam, co miesiąc łączą się z Kaliszem dziesiątki tysięcy Polaków w Kraju i za granicą.
Dziękujemy Bogu za Błogosławionego Jana Pawła II, który dał ludziom klucz do nieba. Kluczem jest Chrystus. Kiedy w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku zaczęto głosić „śmierć Boga”, a później w imię tzw. „poprawności politycznej” narzucano „milczenie” o Bogu w życiu publicznym, Jan Paweł II na samym wstępie swojego Pontyfikatu, bez dyskusji i wprowadzeń, w sposób prosty i ujmujący, powiedział wszystkim: Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi! Otwórzcie Mu drzwi waszych serc! Otwórzcie Mu granice państw, kultur, systemów gospodarczych, politycznych. Nie lękajcie się Chrystusa. On jest wam potrzebny.
Trafił w dziesiątkę. Obalił mit ateizmu. Ateizm nie ma prawa bytu, ponieważ jest złem.
Dziękujemy Bogu za Błogosławionego Jana Pawła II, który przez cały Pontyfikat mówił światu o Bogu, Miłości miłosiernej, który wyniósł na ołtarze współczesnych wielkich apostołów Bożego Miłosierdzia: Siostrę Faustynę, Matkę Teresę z Kalkuty, Ojca Pio.
Dziękujemy Bogu za Błogosławionego Jana Pawła II, który w Bazylice w Łagiewnikach, w dniu 17 sierpnia 2002 roku, udając się w szatach pontyfikalnych do ołtarza, by w czasie Mszy św. zawierzyć ludzkość Bożemu Miłosierdziu, poświęcił Obraz Jezusa Miłosiernego z kościoła Ojców Jezuitów w Kaliszu. Ten Obraz przez dziewięć lat towarzyszył Misjom Miłosierdzia Bożego w naszej Diecezji, które odbyły się we wszystkich parafiach, w każdej przez okres jednego tygodnia. Zakończą się w najbliższą sobotę.
V
Misje były dla nas wielkim darem. Dziś dziękujemy za nie Panu. I dziękujemy Ojcom Jezuitom, którzy od początku do końca Misje prowadzili. Utrudzili się wielce. Niektórzy zapłacili zdrowiem. Ale wytrwali.
Misje ukazywały nam Boga, który jest i kocha nas. Dotknęły ludzi miłością Boga, odsunęły od nich lęk. Nie ma lęku tam, gdzie miłość. Nie Boga, który jest Miłością, mamy się lękać, lecz tego, co od Boga oddziela. Zła mamy się lękać. Grzechu mamy się lękać.
Misje wnosiły w serca ludzi pokój Boży i potrzebę wielbienia Boga. Na wieki będę sławił Miłosierdzie Boże!
Jezu Miłosierny, klękamy przed Twoim wizerunkiem, który towarzyszył Misjom. Uwielbiamy Twoją Miłość miłosierną. Ufamy Tobie!
VI
Nasze dziękczynienie za Błogosławionego Jana Pawła II i za Misje Miłosierdzia włączamy w „Magnifikat” Maryi, Matki Boga i naszej Matki, dziewiczej Małżonki Józefa, nawiedzającej nasze parafie w znaku Jasnogórskiej Ikony.
W Jej „Magnifikat” włączamy naszą pieśń dziękczynienia, radości i nadziei, pieśń ułożoną z wersetów, jakimi Kościół sławi dziś Jezusa wstępującego do nieba:
„Pan wśród radości wstępuje do nieba…,
Śpiewajcie psalmy Bogu! Śpiewajcie!
Śpiewajcie Królowi naszemu! Śpiewajcie!
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi…
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie”.