Rodzina - skarb i moc
Homilia Biskupa Kaliskiego w Bazylice św. Józefa podczas X Międzynarodowego Zjazdu Animatorów Spotkań Małżeńskich
Spotkania małżeńskie zostały przeszczepione na grunt Polski i przyjęły się w naszej rzeczywistości. Wydają już owoce, dla których trzeba je uznać za formę duszpasterstwa rodzin. Wszyscy, którzy uczestniczycie w Zjeździe, posiadacie bogate doświadczenia i każdy z was mógłby potwierdzić, iż takie spotkania rzeczywiście stanowią specyficzny i wartościowy model kształtowania właściwego obrazu małżeństwa.
Jako dewizę Zjazdu wzięliście słowa św. Pawła: „Przechowujemy zaś ten skarb w glinianych naczyniach, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas” (2 Kor 4, 7). Dewiza ta ma dwa człony. Jeden mówi o skarbie. Jest nim małżeństwo i rodzina. Jest nim także miłość członków rodziny i wzajemny do siebie szacunek. Drugi człon dewizy mówi natomiast o mocy Boga, która jest potrzebna, aby ten skarb zachować i jednocześnie powiększać.
I
Przyszliście do miejsca, które św. Józef wybrał i naznaczył swoją obecnością i działaniem. Tu jest klimat Domu Nazaretańskiego. Opiekun Jezusa ukazuje wszystkim Rodzinę Zbawiciela i potwierdza, że rodzina jest skarbem. Bóg chciał, aby Jego Syn stał się człowiekiem i wzrastał w rodzinie opartej na małżeństwie. Bóg potwierdza przez to fundamentalną wartość rodziny dla każdego człowieka.
Rodzina jest środowiskiem, gdzie człowiek znajduje odpowiednie warunki do tego, by mógł się narodzić i rozwijać. To w rodzinie każdy może znaleźć motywację, by rozwijać w sobie cnoty, szlachetne postępowanie i usuwać wady.
W zamyśle Bożym człowiek został stworzony ku rodzinie. Mężczyzna i kobieta w pewnym okresie życia odkrywają siebie i czują powołanie do tego, aby być razem. Człowiek ze swojej natury jest istotą rodzinną.
II
Zastanówmy się z kolei nad mocą Bożą. W Świętej Rodzinie ta moc była z Jezusa. Czerpali ją Maryja i Józef. Przebywanie ich ze sobą stanowiło źródło wzajemnego szczęścia i siły. Nie bez znaczenia był także dialog, jaki łączył Członków Nazaretańskiego Domu. Rozmowa Jezusa, Maryi i Józefa stawała się powoli modlitwą. Maryja i Józef uczyli się rozmawiać z Jezusem. Są Oni wzorem dialogu rodzin z Bogiem.
Św. Józef wnosi w rozmowę z Bogiem ważny element, jakim jest milczenie. Jawi się On jako człowiek milczenia. Nawet wówczas, gdy dowiedział się o tak wielkim wydarzeniu, jakim miało być Wcielenie Syna Bożego, nie wypowiedział ani jednego słowa. Uczynił, jak mu powiedział Anioł Pański. Milczenie jest nieodzowne modlitwie. Nie ma modlitwy bez milczenia.
Matka Teresa z Kalkuty milczenie stawiała na pierwszym miejscu w życiu duchowym, potem modlitwę, wiarę, miłość, a wreszcie działanie. Jeżeli człowiek wewnętrznie nie potrafi się skupić i zamilknąć, nie usłyszy głosu Boga. Nie dozna delikatnych impulsów Ducha Świętego.
Można powiedzieć, że Chrystus Ewangelię skierował najpierw do Rodziny. Na pewno wiele z tego, co później mówił podczas swej publicznej działalności. Zostało już wcześniej przekazane Świętej Rodzinie. Maryja i Józef byli pierwszymi słuchaczami Ewangelii. Mogli usłyszeć to, co mówił do Nich Syn-Bóg, ponieważ oboje byli ludźmi milczenia. Tak więc wsłuchiwanie się w Słowo Boga jest początkiem prawdziwej modlitwy.
Bracia i Siostry!
Kiedy odbywacie rekolekcje, nazywane przez Was spotkaniami małżeńskimi, nie możecie pominąć św. Józefa. Chcecie zapatrzeć się w Rodzinę Nazaretańską, której Opiekunem był św. Józef.
W dzisiejszym świecie można dopatrzyć się czasu św. Józefa. Zauważa się bowiem kryzys rodziny i małżeństwa. Jeżeli rodzina znajduje się w kryzysie, tym bardziej widocznym staje się wzór Rodziny, którą opiekował się św. Józef. Toteż, kiedy rodzina przeżywa przeróżne kłopoty, trzeba iść do św. Józefa i prosić Go o wstawiennictwo u Boga. Często ludzkie siły nie wystarczają, by skutecznie sobie pomóc w trudnej sytuacji rodzinnej. Święty Józef, potężny Patron i milczący Orędownik, może wstawiać się w trudnych chwilach rodzinnych dramatów. Jemu na pewno Bóg nie odmówi, zwłaszcza tam gdzie jest kryzys ojcostwa, rodziny, szczęścia w małżeństwie. Nie zapominajcie więc o św. Józefie!
Raz jeszcze pragnę wyrazić swoją radość, że zechcieliście wybrać Kalisz, miasto św. Józefa, na wasz X Międzynarodowy Zjazd. Wasze przybycie do Bazyliki św. Józefa stanowi niewątpliwie wydarzenie dla młodej Diecezji Kaliskiej. Ośmielam się nawet powiedzieć, że jest ono główna zasługą św. Józefa, który chciał Was tu widzieć. Razem z wami sławię św. Józefa i polecam Mu małżeństwa, rodziny, wszystkich ojców w naszej Ojczyźnie i w krajach, z których tu przybyliście.