Apostolat Maryjny
Opiekun - Ks. Damian Weiss
Przewodnicząca - Grażyna Grzelińska
Liczba członków - około 20
Spotkania - II niedziela miesiąca, godzina 16.00
Miejsce - Oratorium
 |
 |
Z Historii Apostolatu Maryjnego w Diecezji Kaliskiej i przy Sanktuarium św. Józefa
Pierwszą parafią, w której rozpoczął działalność Apostolat Maryjny była kaliska parafia św. Gotarda. Przy pomocy diecezjalnego wówczas opiekuna, ks. prałata Bolesława Stefaniaka (do roku 2006), Moderatorem Diecezjalnym była pani Józefa Kujawa, która inicjowała powstawanie kolejnych wspólnot w Kaliszu. Dzięki staraniom śp. Księdza Prałata Lucjana Andrzejczaka 21 września 1991 roku powstała wspólnota przy Sanktuarium św. Józefa. Jej przewodniczącym został Wacław Kosiorek, a zastępcą Teresa Rząd. Opiekunem wspólnoty był wówczas ks. kustosz Lucjan Andrzejczak.
Następna wspólnota powstała na Majkowie (październik 1991 rok). Jej opiekunem jest do dzisiaj ks. prałat Paweł Kodłubaj, a pierwszą przewodniczącą była śp. Grażyna Stefaniak. Potem powstawały wspólnoty w Kokaninie, Chełmcach, Iwanowicach i w Kaliszu - w parafiach Opatrzności Bożej, św. Apostołów Piotra i Pawła i bł. Michała Kozala a także w Ostrowie Wielkopolskim. Obecnie, od 2006 roku, opiekunem wspólnot w Diecezji Kaliskiej jest ks. prałat Józef Kwiatkowski z Chełmc.
Przez pierwszy rok działaności wspólnoty przy Sanktuarium św. Józefa opiekę duchową sprawował ks. prałat Lucjan Andrzejczak. Wówczas Apostolat przeprowadzał m. in. kwesty dla ubogich rodzin w parafiach w Pamięcinie, Dębem i Kamieniu. Zebrano wówczas 3 mln złotych, które zostały przekazane s. Maurze, prowadzącej stołówkę dla ubogich. Członkowie Apostolatu odwiedzali również chorych w szpitalu oraz ludzi samotnych. Wraz z panią Grażyną Stefaniak, przewodnicząca wspólnoty przy Sanktuarium św. Józefa chodziła również przez dziesięć lat do Zakładu Karnego. W 1992 roku opiekę nad Apostoaltem przejął po Kustoszu Lucjanie ks. Włodzimierz Guzik, ówczesny wikariusz, a w 1994 - ksiądz diakon Wójcik. Następnymi opiekunami byli: ks. Paweł Jabłoński, ks. Rajmund Gruszka i ks. Sławomir Kostrzewa. Od 2002 do 2006 roku opiekunem był ks. Robert Lewandowski, w latach 2006-2010 - ks. Jarosław Powąska, w latach 2010 - 2012 ks. Tomasz Płóciennik, w latach 2012 -2014 ks. Mariusz ziętkiewicz. Obecnie od 1 lipca 2014 r. ks. Karol Gibki
25 czerwca 2011 roku do Sanktuarium św. Józefa przybyły wspólnoty Apostolatu Maryjnego z Diecezji Kaliskiej, aby przeżywać razem jubileusz 20-lecia powstania i działalności na terenie Diecezji.
Na spotkanie przybyło 10 wspólnot wraz z Krajowym Dyrektorem Apostolatu, ks. Tadeuszem Lubelskim CM. Dzień Skupienia rozpoczął się w Sali Domu Parafialnego o godzinie 9.00 od przypomnienia historii Apostolatu w Diecezji Kaliskiej i charakterystyki działań w poszczególnych rejonach...
Relacja z obchodów 20-lecia działalności Apostolatu Maryjnego w Diecezji Kaliskiej - TUTAJ
Historia Wspólnot Cudownego Medalika
Wspólnota wywodzi się z dawnego Stowarzyszenia Cudownego Medalika, które zatwierdził papież Pius X w dniu 8. czerwca 1905 r. Stowarzyszenie to było ściśle związane z objawieniami, jakie otrzymała św. Katarzyna Labouré w 1830 r. Głównym zadaniem Stowarzyszenia było szerzenie kultu N.M.P. Niepokalanej za pośrednictwem Cudownego Medalika.
Po drugiej wojnie światowej Stowarzyszenie w Polsce podzieliło los innych organizacji kościelnych – zostało rozwiązane przez władze komunistyczne.
W 1980 r., z okazji 150-rocznicy objawień Matki Bożej św. Katarzynie Labouré, wraz z solidarnościowym zrywem narodu polskiego do wolności, powstała myśl wskrzeszenia dawnego Stowarzyszenia Cudownego Medalika pod nazwą Apostolat Maryjny w Polsce.
Założycielem - wskrzesicielem, jednocześnie pierwszym dyrektorem krajowym Apostolatu Maryjnego został ks. Teofil Herrmann ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Jeszcze jako rektor Gorzowskiego Seminarium Duchownego założył pierwsze grupy Apostolatu Maryjnego. W 1994 r. dzięki ks. Teofilowi powstał Centralny Ośrodek Apostolatu Maryjnego w Warszawie przy ul. Radnej 14. Od początku założenia Apostolatu Maryjnego wydawano materiały niezbędne do rozwoju ruchu, zakładania nowych grup i prowadzenia spotkań formacyjnych. Były to następujące publikacje: Statut Apostolatu Maryjnego, roczniki pt. „Promienie Pośredniczki łask”, kwartalniki pt. „Apostoł maryjny”, „Przewodnik Apostolatu Maryjnego”, „Podręcznik Apostoła Maryjnego”, ”Tajemnica Maryi”, „Refleksje na miesiąc maj” i inne.
W Centralnym Ośrodku Apostolatu Maryjnego w Warszawie przy ul. Radnej odbywały się rekolekcje, raz na kwartał spotykała się Rada Dyrektora Krajowego, raz w roku prowadzone było szkolenie przewodniczących parafialnych. Cała wspólnota uczestniczyła w spotkaniach organizowanych w rocznicę objawień Cudownego Medalika 27. listopada, w dniach skupienia, dniach wspólnoty, niedzielach maryjnych, itp. Rokrocznie w innej diecezji organizowano uroczystość rocznicową dla uczczenia objawień św. Katarzyny Laboure' w dniu 27. listopada, w której uczestniczyli apostołowie z całej Polski. Raz na pięć lat cały Apostolat spotykał się na Jasnej Górze podczas ogólnopolskiej Pielgrzymki Apostolatu Maryjnego, a od roku 2000, od uroczystych obchodów XX rocznicy powstania, pielgrzymki odbywają się każdego roku, w ostatni piątek i sobotę lipca. W tym czasie do Apostolatu należało blisko 10.000 osób.
Po 25 latach istnienia, już po śmierci ks. Teofila Herrmanna, który zmarł w opinii świętości (dn. 9. września 2003 r.), warunki polityczne pozwoliły na powrót Apostolatu Maryjnego do jego korzeni. Został on włączony do ogólnoświatowej wspólnoty AMM - Stowarzyszenia Cudownego Medalika (AMM – ang.: Association of the Miraculous Medal; hiszp.: Asociacion de la Medalla Milagrosa). Obecnie AMM istnieje niemal na wszystkich kontynentach świata i skupia ponad 10 milionów członków.
W październiku 2005 r. przedstawiciele Apostolatu Maryjnego wzięli udział w światowym zjeździe AMM w Rzymie z okazji 100-ej rocznicy powstania tej wielkiej wspólnoty.
W grudniu 2003 r. Centrala Apostolatu Maryjnego została przeniesiona z Warszawy do Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Objawiającej Cudowny Medalik w Zakopanem – Olczy. Dyrektorem krajowym został mianowany ks. Jerzy Owsiak CM. Pełnił tę funkcję do czerwca 2006. Obecnie Dyrektorem Krajowym Stowarzyszenia jest ks. Tadeusz Lubelski ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy.
Statut Apostolatu Maryjnego
Wśród ugrupowań powstałych w społeczności kościelnej w okresie posoborowym, inspirowanych dekretem o apostolstwie świeckich, wymienić należy Apostolat Maryjny.
Zainicjowany w naszym kraju z okazji 150 rocznicy objawień Najświętszej Maryi Panny św. Katarzynie Laboure został zatwierdzony pismem Księdza Prymasa Polski z dnia 6 lutego 1992 roku N. 427/92/P. Pismo to stwierdza, że 252. Konferencja Biskupów Diecezjalnych przyjęła STATUT APOSTOLATU MARYJNEGO W POLSCE i wyraziła zgodę, by Apostolat Maryjny mógł działać i rozwijać się we wszystkich diecezjach Polski.
Apostolat Maryjny ma potrójny cel:
- Pogłębianie kultu Niepokalanej przez życie autentycznie chrześcijańskie.
- Oddziaływanie na ludzi zaniedbanych, obojętnych i zagrożonych religijnie, zwłaszcza znajdujących się u kresu życia.
- Szerzenie braterskiej miłości i likwidowanie obojętności, niechęci, niezgody i napięć oraz długotrwałych sąsiedzkich względnie rodzinnych niesnasek i nieporozumień.
Dla konkretnej, codziennej realizacji tych celów posługuje się Apostolat Maryjny dziesięcioma szczegółowymi radami, z których prawie wszystkie mają swoje uzasadnienie w tekstach Pisma św. Są to następujące rady:
1. Przed pracą, modlitwą, odpoczynkiem zwróć się do Najświętszej Maryi Panny ze słowami: Matko! Weź to w Swoje ręce! Tobie to ofiaruję. Matko pokieruj mną! Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie! (Łk 21,36).
2. Czytaj codziennie kilka zdań z Pisma św. i bierz z nich naukę życiową! Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem które pochodzi z ust Bożych (Mt 4, 4).
3. Módl się codziennie za swoją rodzinę, krewnych, przyjaciół i znajomych oraz współpracowników! Módlcie się jeden za drugiego... Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego (Jk 5,16).
4. Uświadamiaj sobie, że każdy człowiek jest żywym sakramentem Chrystusa! Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych moich braci najmniejszych, mnieście uczynili (Mt 25, 40).
5. Odwiedź osobę chorą, samotną, przeżywającą smutek, zmartwienie, zwłaszcza śmierć członka rodziny! Weselcie się z tymi którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą (Rz 12,15).
6. Uśmiechaj się życzliwie do otoczenia, promieniuj radością, roztaczaj wokół siebie pogodę i optymizm! Radujcie się zawsze w Panu, jeszcze raz powtarzam: radujcie się! (Flp 4, 4). Weselcie się nadzieją! (Rz 12,12).
7. Wypożyczaj książki, czasopisma, teksty religijne, by i inni korzystali z religijnej lektury i karmili się słowem Bożym! Słuchajcie głosu mojego i postępujcie według tego, co wam rozkazałem. Będziecie moim ludem, Ja zaś będę waszym Bogiem (Jr 11, 4).
8. Daj Cudowny Medalik najbliższym w rodzinie, krewnym, przyjaciołom, znajomym i współpracownikom, osobom chorym i cierpiącym, przeżywającym wątpliwości religijne i niepraktykującym! Wszyscy, którzy go nosić będą, dostąpią wielkich łask - słowa Najświętszej Maryi Panny do św. Katarzyny Laboure.
9. Pozyskaj inne osoby dla idei Apostolatu Maryjnego! Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha (Rz 12,11).
10. Na końcu każdego dnia pomyśl, co uczynisz, by dzień następny był jeszcze obfitszy i bogatszy w dobre czyny! Ci którzy wierzą w Boga mają się starać usilnie o pełnienie dobrych czynów. Niechże i nasi wierni nauczą się przodować w spełnianiu dobrych czynów (Tt 3, 8-14).
Rady te, jako szczegółowe wskazania, wynikają też z charakterystycznych dla członków Apostolatu Maryjnego cech duchowości, które określone są w Statucie Apostolatu Maryjnego, zwłaszcza w następujących słowach: Członkowie pogłębiają pobożność maryjną przez studium mariologii oraz przez często powtarzane poświęcenie się Maryi i oddawanie się do Jej dyspozycji. Cechą charakteryzującą apostołów maryjnych winna być braterska miłość wyrażająca się w pełnieniu zadań apostolskich, w służbie bliźnim będącym w potrzebach duchowych i materialnych. Członków Apostolatu Maryjnego ożywia pokora warunkująca uzyskanie Bożej łaski koniecznej dla uświęcenia własnego i braci.
Mimo najlepszych założeń i najbardziej sugestywnych wskazań potrzebne są jednak - jak praktyka życiowa tego dowodzi - regularne, stałe impulsy do wytrwałej i ożywionej działalności. Rolę tę spełniają comiesięczne spotkania każdego 27 dnia miesiąca, dni skupienia, rekolekcje, udział w pielgrzymkach itp. Czuwają nad tym grupy diecezjalne, grupy zasadniczo pięcioosobowe, składające się z dyrektora diecezjalnego i jego rady. Zadaniem ich jest realizacja celów Apostolatu Maryjnego w najwyższym wymiarze.
W parafiach natomiast działają przewodniczący parafialni Apostolatu Maryjnego oraz ich zastępcy. Podstawowym ich zadaniem jest pośredniczenie między duszpasterstwem parafialnym a zaangażowanym w danej parafii Apostolatem Maryjnym. Powiązanie działalności Apostolatu Maryjnego z duszpasterstwem parafialnym nie tylko zapewnia opiekę duchową i chroni przed ewentualnym wypaczeniem idei i założeń Apostolatu Maryjnego, ale równocześnie sprawia, że apostołowie maryjni biorą czynny udział w życiu parafii, podejmują konkretne prace i służą niezwykle wydatną pomocą duszpasterzom.
Apostołowie maryjni stają się na terenie parafii nieodzownymi pomocnikami i współpracownikami miejscowych duszpasterzy. Nie ograniczają się oni tylko do apostolstwa modlitwy, ale podejmują wszelkie dostępne im i możliwe środki działania, szerząc wokół siebie dobro zwłaszcza w stosunku do osób najbliższych, z którymi spotykają się codziennie z racji pokrewieństwa, przyjaźni czy wspólnej pracy. Jak wielki wpływ w środowisku, w parafii, w danej miejscowości, wywiera grupa apostołów maryjnych można sobie to choć w części uzmysłowić, gdy ma się na uwadze fakt, że każda osoba należąca do Apostolatu Maryjnego, troszczy się i oddziałuje po apostolsku na własną rodzinę, krewnych, przyjaciół i znajomych oraz na współpracowników.
Jeśli do wspólnoty Apostolatu Maryjnego należy kilkadziesiąt osób, wówczas można powiedzieć, że znaczna część parafii pokryta jest siecią apostolskich oddziaływań i staje się terenem pracy ludzi świeckich ożywionych duchem apostolskim, którzy bez hałasu, spokojnie a skutecznie budują dobro i zwalczają zło.
Ludzie świeccy szczególnie powołani są do tego aby czynić obecnym i aktywnym Kościół w takich miejscach i w takich okolicznościach gdzie jedynie przy ich pomocy stać się on może solą ziemi. Tak oto każdy świecki na mocy samych darów jakie otrzymał staje się świadkiem i zarazem żywym narzędziem posłannictwa samego Kościoła według miary daru Chrystusowego (Ef 4, 7) - stwierdza Sobór Watykański II w Konstytucji dogmatycznej o Kościele (KK 33). Tam, gdzie niejednokrotnie nie może dotrzeć, nie potrafi dotrzeć duszpasterz, zwłaszcza w wielotysięcznej parafii, tam wywiera wpływ dobroczynny apostoł maryjny. Czyniąc to bez rozgłosu, wnosząc światło i pomoc, powodując przemiany duchowe i nawrócenia, oddaje społeczności kościelnej usługi o niewymiernej wartości. O nich to pisze św. Jakub w zakończeniu Listu: Bracia moi jeśliby ktokolwiek z was zeszedł z drogi prawdy a drugi go nawrócił, niech wie, że kto nawrócił grzesznika z jego błędnej drogi, i wybawi duszę jego od śmierci i zakryje liczne grzechy (Jk 5,19.20).
Apostołowie maryjni uświadamiają sobie, że owocność ich poczynań jest uzależniona od Tej, która jest Pośredniczką łask, dlatego trwają w ufnym, dziecięcym kontakcie z Nią. Najczęściej posługują się Jej Cudownym Medalikiem, którego noszenie z wiarą - zgodnie z Jej obietnicą zapewnia wielkie łaski. Kierując się najwyższym imperatywem miłości w pokorze serca biorą do rąk Cudowny Medalik, który stanowi przedziwny środek apostolskiego działania, cudowne narzędzie szerzenia wszędzie dobra przez Niepokalaną Łaski, które płyną obficie z rąk Maryi, uzdrawiają ciała i dusze, ratują od wielu nieszczęść, powodują nawrócenie ludzi zaniedbanych, obojętnych i zagrożonych religijnie, przyczyniają się do przemiany duchowej osób, które uległy nałogowi pijaństwa i narkomanii. Za pośrednictwem Cudownego Medalika przejawia się potęga Niepokalanej, którą często w Kościele nazywa się Wszechmocą błagającą.
Apostolat Maryjny posługując się w działalności swojej Cudownym Medalikiem doświadcza nadzwyczajnych wydarzeń, które nie dadzą się wytłumaczyć naturalnym biegiem rzeczy. Niektóre z nich opisywane są w Promieniach Pośredniczki Łask, w piśmie przeznaczonym dla członków Apostolatu Maryjnego.
Apostołowie maryjni, mając do dyspozycji tak skuteczny środek oddziaływania, przekazują go przede wszystkim najbardziej potrzebującym Bożej pomocy. Są nimi osoby chore, którym grozi nieuchronnie zbliżająca się śmierć, często bez pojednania się z Bogiem. Należą również do nich ludzie ubodzy duchowo, zaniedbani pod względem życia chrześcijańskiego i praktyki religijnej, przygnębieni, bliscy rozpaczy, ci, których szczególnie przygniata ciężar obowiązków i nadmiar odpowiedzialności. Są to wreszcie ludzie nie kontaktujący się w ogóle z Bogiem.
Apostolat Maryjny służy ofiarnie w tych przypadkach i czuwa nad tym by nikt nie zginął z powodu zaniedbania czy niewypełnienia obowiązku skutecznej troski apostolskiej. Inspirację do takiej działalności stanowi gorliwość św. Maksymiliana Marii Kolbego w rozpowszechnianiu Cudownego Medalika i jego wielka wiara w skuteczność znaku Maryi noszonego z wiarą i modlitwą. Rozdawać Cudowny Medalik wszędzie gdzie się tylko da - mawiał on. Dawać go dzieciom, by nosiły go okazując cześć dla Matki Bożej. Dawać młodzieży by wizerunek Niepokalanej ustrzegł ją od niebezpieczeństw zagrażających jej w okresie rozwojowym. Dawać starszym, a zwłaszcza tym, którzy zaniechali praktyk religijnych, którzy nie uczęszczają na Mszę świętą w niedziele i święta, nie przystępują do Sakramentów świętych, lękają się spowiedzi św., albo, co jest gorszą rzeczą, żyją w błędach z dala od Boga i Kościoła. Tym to należy koniecznie dać ten dar Niepokalanej, Niepokalana okaże swoją potęgę.
Apostolat Maryjny w gorliwej służbie Kościołowi obiera także i inne środki apostolskiego działania, jak np. oddziaływanie na otoczenie w duchu braterskiej miłości przez wzajemną pomoc, uczynność, przez nasycanie stosunków międzyludzkich kulturą chrześcijańską, przez łagodzenie napięć i wygaszanie sporów i nieporozumień, jak również przez upowszechnianie czytelnictwa religijnego m.in. drogą wypożyczania książek czasopism, informacji o treści religijnej uwzględniającej m.in. prawdy mariologiczne związane z Cudownym Medalikiem, tj. Niepokalane Poczęcie, Pośrednictwo łask, Współcierpienie zbawcze oraz Macierzyństwo duchowe Najświętszej Maryi Panny.
Rozległe perspektywy działania roztaczają się przed Apostolatem Maryjnym, który stara się też posługiwać różnymi środkami w zależności od gorliwości i roztropności każdego z jego członków. Kto pragnie żyć duchem Apostolatu Maryjnego, zobowiązuje się bowiem wnosić wewnętrzny dynamizm, autentyczne tchnienie apostolskiego życia, które pozwala każdemu odpowiedzieć na jego własne powołanie i osiągnąć cel sobie postawiony.
Idee, którymi żyją apostołowie maryjni, są zawarte w ich hymnie zatytułowanym: Pod Twoim idziemy znakiem. Między innymi zwracają się oni do Matki Bożej w prośbie: Daj patrzeć Twymi oczami wokoło z pomocą spieszyć i każdą dostrzec niedolę... Naucz nas, Pani, jak kochać...i szerzyć swą wiarę świętą postawą modlitwą, czynem.
Apostołowie maryjni służą skutecznie społeczności wiernych, Kościołowi świętemu, w spełnianiu jego misji przenikania świata duchem wiary, w szerzeniu Bożego królestwa między ludźmi. Ludziom dobrej woli pragniemy zaproponować włączenie się w szeregi maryjnych apostołów zwalczających skutecznie wszelkie objawy zła, szerzących wszędzie dobro i prawdę. Moja odpowiedź Niepokalanej na dar Cudownego Medalika Najświętsza Maryja Panna ukazała się św. Katarzynie Laboure dniu 27 listopada 1830 roku w Paryżu w kaplicy Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo.
Powierzyła wówczas siostrze Katarzynie misję wykonania medalika, którego wzór jej objawiła. Medalik wkrótce rozpowszechnił się. Za jego pośrednictwem dokonywały się liczne nawrócenia uzdrowienia ocalenia w niebezpiecznych sytuacjach. Powszechnie nazwano go Cudownym Medalikiem.
Wysiłek chrześcijańskiego życia, winny towarzyszyć noszeniu Cudownego Medalika... Cudowny Medalik jest wezwaniem do wytrwałej modlitwy jako wyrazu ufności złożonej w Niepokalanej. Módlmy się zwłaszcza słowami: O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy. Cudowny Medalik jest zewnętrznym znakiem poświęcenia się Niepokalanej; często więc a szczególnie przed pracą, modlitwą i odpoczynkiem zwracajmy się do Najświętszej Maryi Panny ze słowami: Matko! Weź to w Swoje ręce! Tobie to ofiaruję. Matko pokieruj mną!
Wysiłek chrześcijańskiego życia powinien przejawiać się nie tylko w unikaniu zła: nie można nosić Cudownego Medalika z wizerunkiem Niepokalanej, będąc skalanym grzechem (trzeba więc praktykować rachunek sumienia na zakończenie dnia i oczyszczać sumienie skruchą i żalem); ponadto obowiązkiem jest spełnianie dobrych czynów. Pomaga w tym Apostolat Maryjny, który za przykładem św. Maksymiliana Marii Kolbego przekazuje Cudowny Medalik wszystkim, zwłaszcza ludziom chorym, przygnębionym, obojętnym i zaniedbanym pod względem religijnym, podlegającym nałogom.
Matka Boża obiecała bowiem: Wszyscy, którzy go nosić będą dostąpią wielkich łask Tych którzy Mnie ufają otoczę szczególną opieką. Cudowny Medalik jest czytelnym znakiem miłości, opieki, troski, pomocy i obecności Maryi w naszym życiu. Uczy nas dzięki swej symbolice o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, o Jej Pośrednictwie łask, o Duchowym Macierzyństwie względem nas, o Współcierpieniu zbawczym i Jej Królewskiej godności. Krzyż na Cudownym Medaliku uprzytamnia nam nieskończoną miłość Boga okazaną w Odkupieniu świata. Dwa serca natomiast stanowią wezwanie do przemiany naszego serca, to jest do nawrócenia i życia w miłości względem Boga i każdego człowieka. Dwanaście gwiazd wskazuje na nasze apostolskie obowiązki. Maryja Matka Kościoła wzywa nas, byśmy byli apostołami!