ks. Łukasz Przybyła
WIELKA SOBOTA i WIGILIA PASCHALNA
Wielka Sobota to dzień ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji Apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica.
Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba - na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa - na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie. Święcenie pokarmów na stół wielkanocny w Bazylice św. Józefa trwało od godziny 8.30 do późnych godzin popołudniowych. W tym czasie trwała też Adoracja Najświętszego Sakramentu w Grobie Pańskim.
Liturgia Wigilii Paschalnej rozpoczęła się o godzinie 21.00. Przewodniczył jej Pierwszy Biskup Kaliski Stanisław Napierała. Przy ołtarzu stanęli kapłani pracujący w Sanktuarium św. Józefa wraz z Proboszczem Parafii Księdzem Prałatem Jackiem Plotą.
Bazylika wypełniła się wiernymi, którzy w pierwszej kolejności wzięli udział w obrzędzie poświęcenia ognia przygotowanego przed głównym wejściem do Bazyliki. Po wejściu do świątyni z zapalonym Paschałem i trzykrotnym oznajmieniu: Światło Chrystusa, wierni odpowiadali: Bogu niech będą dzięki. Po odśpiewaniu uroczystego Exultet rozpoczęła się Liturgia Słowa, w którą czynnie włączyli się nasi parafianie. Tę część Wigilii Paschalnej uwieńczył śpiew radosnego Chwała na wysokości Bogu! przy dźwiękach organów oraz dzwonów. Po kolekcie i Epistole do Biskupa podszedł Ksiądz Prałat Jacek Plota, który zwrócił się do Biskupa słowami: Czcigodny Ojcze, zwiastuję Ci wielką radość, to jest: Alleluja! W tym miejscu Ksiądz Biskup Stanisław trzykrotnie wyśpiewał wiernym Alelluja!
Po Ewangelii Ksiądz Biskup Stanisław wygłosił homilię. Zwrócił w niej uwagę na radość, która charakteryzowała pierwszych, którzy byli świadkami zmartwychwstania: Zmartwychwstanie Jezusa to radość, radość dla Apostołów, radość dla uczniów Jezusa, radość dla chrześcijan, radość dla wszystkich ludzi. Jest to ta radość, o której Jezus mówił Apostołom w czasie Ostatniej Wieczerzy, radość, która jest w Nim, Jego radość. W Wieczerniku, tuż przed pojmaniem i skazaniem na śmierć, Jezus mówił o niej Apostołom jako o wielkim swoim pragnieniu. Mówił im: Aby radość moja w była w was i aby radość moja w was była pełna. A w Modlitwie Arcykapłańskiej prosił o nią Ojca: Aby mieli radość w sobie w całej pełni.
Następnie Ksiądz Biskup powiedział, że Jezus śmierć uczynił drogą do radości zmartwychwstania. Zauważmy, że Jezus nie musiał umrzeć. Umarł, ponieważ sam śmierć przyjął. Przyjął śmierć, aby swoje życie oddać za nas, ludzi, abyśmy my mieli życie i mieli je w obfitości. Umarł, prawdziwie umarł. Śmierć Go jednak nie pokonała, On zwyciężył śmierć, zmartwychwstał. Śmierć uczynił Paschą, przejściem z życia ziemskiego do życia wiecznego. Umierając, Jezus przeszedł do życia, którym żyje Bóg. Jako Bóg Jezus zawsze żyje. To posiadał i nim żył, jako człowiek wszedł w nie przez zmartwychwstanie. Jezus, Syn Boży, przyjął we Wcieleniu człowieczeństwo zjednoczone w pewien sposób z każdym z nas. Przyjmując zaś mękę i śmierć na krzyżu w pewien sposób zjednoczył się z każdym z nas także w naszym cierpieniu i w śmierci. Zmartwychwstając dał nam udział w swojej śmierci i zmartwychwstaniu.
Źródłem paschalnej radości dla każdego z nas jest chrzest, który również jest zadaniem dla każdego człowieka: W sakramencie chrztu, jak uczy św. Paweł, umarliśmy dla grzechu i powstaliśmy do nowego życia. Jakiego życia? Życia Bożego. Do udziału w życiu Bożym. Zostaliśmy stworzeni i powołani do życia w Bogu. Jednak przez grzech pierworodny człowiek zamknął sobie przystęp do Niego. Jezus przez śmierć i zmartwychwstanie wyzwolił nas z niewoli grzechu, otworzył nam na nowo przystęp od życia wiecznego i dał nam w nim udział przez sakrament chrztu. Po chrzcie zaś musimy wzrastać w życiu Bożym i wzrastamy w nim, jeśli postępujemy według zasad Ewangelii i Bożych przykazań.
Ostatnie słowa homilii były jednocześnie życzeniem wypowiedzianym pod adresem wszystkich zebranych w Bazylice św. Józefa: Bracia i Siostry. Niech nas wszystkich tu zgromadzonych napełnia radość paschalna, radość, którą przynosi nam Jezus Ukrzyżowany i Zmartwychwstały, który chce, aby Jego radość była w nas i aby radość Jego była w nas pełna. Otwórzmy się na tę Jezusową, Bożą radość. Przyjmijmy ją, uczyńmy ją naszym wyznaniem wiary wobec świata, który weselił się wtedy, kiedy Jezusa krzyżowano, lecz przeraził się śmiertelnie, gdy usłyszał, że Ukrzyżowany Jezus żyje, zmartwychwstał.
Niech nasze radosne wielkanocne Alleluja wszystkim obwieszcza: Jezus żyje! Jest Bóg i On Kocha nas. Niech paschalna nasza radość sławi Zwycięzcę śmierci, Pana życia, którego życia? - każdego życia od początku do naturalnej śmierci. Niech radość, dar Jezusa Zmartwychwstałego, stanie się w każdym z nas mocą duchową, pozwalającą zwyciężać trudności, nie załamywać się, powstawać z upadków, rozpoczynać na nowo. Niech paschalna radość towarzyszy nam codziennie tu, na ziemi, w wierze, a kiedyś w niebie w widzeniu Boga takim, jaki jest i w uczestniczeniu w pełni życia, pełni szczęścia, pełni radości. I śpiewajmy: Otrzyjmy już łzy płaczący, żale z serca wyzujcie, wszyscy w Chrystusa wierzący, weselcie się, radujcie się, bo zmartwychwstał! Zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał! Alleluja!
Homilia w całości opublikowana jest TUTAJ.
Ważnym elementem tegorocznej Wigili Paschalnej było udzielenie sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, a więc Chrztu, Komunii Świętej oraz Bierzmowania osobie dorosłej, kobiecie o imieniu Narantsetseg z Mongolii.
W uroczystości Wigili Paschalnej wzięli udział: Bractwo św. Józefa, Chór Chłopięco-Męski Bazyliki Kaliskiej, Orkiestra Dęta Gród nad Prosną, mieszkańcy Schroniska dla bezdomnych mężczyzn im. św. Brata Alberta, ministranci, młodzież i dzieci oraz licznie zgromadzeni wierni.
Dziękując wszystkim za przybycie, Ksiądz Prałat Jacek powiedział: Słowa wdzięczności kierujemy wobec wszystkich, którzy pomogli nam pięknie i głęboko przeżyć te kolejne Święte Dni Triduum Paschalnego. Dziękujemy J. E. Ks. Biskupowi Stanisławowi, Pierwszemu Biskupowi Kaliskiemu, który z woli Ojca Świętego Jana Pawła II tworzył od początku naszą Diecezję i tyle przez te 20 lat dokonał dzieł duchowych i materialnych. Tak bardzo ukochał św. Józefa i rozsławił nasze Sanktuarium. Dziękujemy za przewodniczenie Eucharystii w Wigilię Paschalną i za Słowo Boże. Dziękujemy też za napisany przez Księdza Biskupa w tych ostatnich dniach „Tryptyk do Świętego Józefa”. Dziękujemy wszystkim kapłanom posługującym w naszej Parafii, dziękujemy Siostrom Służebniczkom za piękny wystrój Grobu Bożego i za inne posługi, dziękujemy ministrantom, Bractwu św. Jozefa, Chórowi Chłopięco-Męskiemu, Orkiestrze Dętej Gród nad Prosną, dziewczynkom sypiącym kwiaty, asyście, młodzieży, mieszkańcom Schroniska dla Bezdomnych im. Św. Brata Alberta, różnym wspólnotom i osobom świeckim. Dziękujemy za ofiary złożone do puszek na kwiaty do Bożego Grobu a także za ofiarowane w naturze od trzech rodzin, w tym za wysiany owies.
Wszyscy po zakończonej Liturgii w świątyni wyszli na Plac św. Józefa, by pójść w Procesji Rezurekcyjnej wokół Placu obwieszczającej radość ze Zmartwychwstania Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Chrystus Zmartwychwstał, prawdziwie zmartwychwstał! ALLELUJA!