Ks. Łukasz Przybyła na podstawie WIKIEPDIA
Wotywny obraz Matki Bożej Ab Igne
Obraz Madonna ab igne umieszczony w ołtarzu głównym w prezbiterium jest cudownym wizerunkiem Matki Bożej, zwanym "od ognia". To najstarsze zachowane w Wielkopolsce dzieło gotyckiego malarstwa tablicowego (według tradycji wizerunek ten miał moc chronienia od klęski ognia). Jego powstanie datuje się na rok 1424. Choć niektóre źródła podają, że to w 1417 roku malarz Mikołaj z Kalisza wykonuje obraz Matki Bożej Ab Igne. Za fundatora obrazu uważa się najprawdopodobniej Rafała z Gołuchowa (zm. Przed 13 lutego 1443), podkomorzego kaliskiego, starostę generalnego Wielkopolski. Na obrazie bowiem na przetrwało jego wyobrażenie jako donatora. Jednak inne źródła podają, że to Rafał z Soboty ufundował dla kolegiaty istniejący do dziś obraz Matki Boskiej od Ognia. Obraz ten został prawdopodobnie namalowany w istniejącej już wówczas w Kaliszu pracowni malarskiej, wykonującej zamówienia dla kościołów.
Obraz posiada wymiary 111 x 73,5 cm i namalowany jest temperą na lnianym płótnie, które pokryte jest białym, kredowym podkładem, naklejonym na deskę lipową. Tło malowidła pokryte jest złotem płatkowym. Madonna Ab Igne jest dziełem anonimowym, łączącym w sobie elementy sacrum i profanum.
Postać Madonny z Dzieciątkiem na lewym ręku, o tragicznej, nabrzmiałej twarzy i ciemnej karnacji oblicza, nawiązująca wyraźnie do przedstawień Hodegetrii, wypełnia prawie całe pole obrazu, a jej czarno-granatowy płaszcz ożywia jedynie czerwień podszewki. Biel podkładu wykorzystana została w charakterze blików świetlnych jedynie w rysunku oczu i paznokci. Suknia Chrystusa jest rdzawo-brązowa. Madonna czule podtrzymuje stopy Dzieciątka: motyw ten, pochodzenia włosko-bizantyjskiego, charakterystyczny jest dla malarstwa toskańskiego i florenckiego.
U dołu malowidła znajdują się dwie postaci donatorów: po lewej klęczący rycerz w srebrnej zbroi bez hełmu i miecza, w narzuconej na nią wytwornej, haftowanej w motywy rozet czarno-złotej opończy, z lekko uniesioną głową i rękoma złożonymi do modlitwy, przed nim pochylona ku środkowi srebrna tarcza herbowa z herbem i klejnotem herbowym Wieniawitów; po prawej klęcząca w podobnej pozie żona donatora w wytwornej, haftowanej w motywy rozet czarno-złotej sukni, przed nią postać dziecka, przed nimi pochylona ku środkowi czerwona tarcza herbowa z herbem i klejnotem herbowym Doliwitów. Z hełmów zwisają żółte labry. Między postaciami donatorów, bliżej rycerza, widoczna data: 1424.