Poznań, 8 grudnia 2008 r.
Oświadczenie
w sprawie In Vitro
„NIE” dla sztucznego zapłodnienia, „TAK” dla leczenia niepłodności!
W związku z wznowieniem debaty społecznej na temat regulacji prawnych dotyczących pozaustrojowego zapłodnienia „in vitro” oraz zapowiedzi ewentualnego finansowania tej procedury z budżetu państwa, przypominamy podstawowe fakty dotyczące tego tematu.
Przede wszystkim z całą mocą należy stwierdzić, że procedura „in vitro”, mimo ukierunkowania na osiągnięcie szlachetnego celu, jakim jest poczęcie i narodzenie dziecka, jest głęboko nieetyczna i sprzeczna z polskim prawem.
W ramach tej procedury sztucznie, poprzez kurację hormonalną, przyspiesza się dojrzewanie od kilku do kilkunastu żeńskich komórek jajowych, pobiera się je i w probówce zapładnia męskimi gametami. Zazwyczaj poczętych zostaje kilka, a nawet kilkanaście istot ludzkich; następnie dokonuje się ich selekcji. Poczęte dzieci wykazujące wady zabija się, a jedną lub kilka wybranych istot ludzkich transferuje się do łona matki celem umożliwienia im dalszego rozwoju i urodzenia. „Nadliczbowe” poczęte embriony ludzkie zamraża się dla ich ewentualnego, późniejszego wykorzystania. Należy tu podkreślić, że większość poczynanych w czasie procedury „in vitro” istot ludzkich ginie podczas selekcji, transferu, zamrażania i odmrażania.
Co więcej, procedura „in vitro” narusza godność ludzką zarówno samych rodziców – eliminując ich personalistyczny, głęboko intymny akt małżeński i zastępując go działaniami technicznymi, jak i godność człowieczą dziecka poczętego poprzez stosowanie wobec niego selekcji, transferu, procesu zamrażania i odmrażania oraz przetrzymywanie w bankach ludzkich embrionów.
W ten sposób procedura „in vitro” narusza trzy artykuły Konstytucji RP, a mianowicie:
Art. 30. Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.
Art. 38. Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia.
Art. 40. Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. (...)
Stanowi także naruszenie art. 157a kodeksu karnego, który w paragrafie 1 mówi: „Kto powoduje uszkodzenie ciała dziecka poczętego lub rozstrój zdrowia zagrażający jego życiu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”
Jak więc widać, procedura „in vitro” narusza obowiązujące w Polsce prawo.
Trzeba też podkreślić, że procedura „in vitro” nie jest procedurą leczniczą – nie leczy przecież niepłodności ale jest techniką medyczną, związaną nierozłącznie z niszczeniem istot ludzkich. Co więcej jest często niebezpieczna dla zdrowia, a niekiedy nawet życia kobiet, które się jej poddają a także powoduje istotny wzrost wad wrodzonych wśród rodzących się dzieci.
Wielu zdaje się sadzić, że „in vitro” jest jedyną metodą pozwalającą na rodzicielstwo niepłodnej parze. Tak nie jest. współczesna medycyna wypracowała bardzo skuteczną metodę prawdziwego leczenia niepłodności znaną pod nazwą naprotechnology. Ta pozytywna, etyczna, ekologiczna i skuteczna metoda pomocy niepłodnym małżonkom w poczęciu i urodzeniu upragnionego dziecka jest rzeczywistą alternatywą dla drogiej i upokarzającej procedury „in vitro”. To właśnie jej upowszechnienie, powinno stać się priorytetem tych wszystkich, którzy rzeczywiście chcą pomóc niepłodnym parom.
Joanna Krupska - prezes Związku Rodzin Dużych Trzy +
Anna Dyndul - sekretarz Zarządu Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia
dr Paweł Wosicki - prezes Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia
dr inż. Antoni Zięba - prezes Polskiego Stowarzyszenia Obrony Życia Człowieka