In English In Italiano Auf Deutsch
Bazylika otwarta codziennie od 6:00 do 19:00
Sekretariat Sanktuarium:
Kancelaria Parafialna:
Sklepik z pamiątkami:
Dom Pielgrzyma:
Restauracja św. Józefa:
62 7 575 822 / 8.00 - 13.00
789 087 043 / 10.00 - 12.00, 16.00 - 18.00
797 630 389 / 10.00 - 16.00
510 733 166 / 8.00 - 21.00
604 844 368 / 12.00 - 16.00
top
/ Home / Homilie Biskupa Kaliskiego

Rodzina twierdzą wiary i Polskości

Słowo Biskupa Kaliskiego do uczestników XII Pielgrzymki Rodzin Katolickich Stowarzyszenia „Civitas Christiana” w Bazylice Świętego Józefa

bp Stanisław Napierała, 15 września 2007 r.

Temat wiodący waszej pielgrzymki: „Rodzina twierdzą wiary i polskości” mówi o polskiej rodzinie.

Polska rodzina jest twierdzą wiary i polskości, o ile jest ich źródłem.

Wiara w Boga i polskość łączą się w życiu polskiej rodziny, do niej należą i ją charakteryzują. Oczywiście, chodzi o prawdziwie polską rodzinę; o tradycyjną - w najlepszym tego słowa znaczeniu - polską rodzinę.

Przypatrzmy się osobno relacji między rodziną i wiarą w Boga i osobno relacji między rodziną i polskością.

I

Wiara w Boga, jaką posiada człowiek, ma najczęściej źródło w rodzinie, ale nie wyłącznie. Bywa, że ludzie wielkiej wiary pochodzą z rodzin niewierzących. W żadnym natomiast przypadku nie można mówić o rodzinie, jako źródle wiary, myśląc wyłącznie o polskiej rodzinie. Rodzina jest źródłem wiary niezależnie od jej przynależności narodowej. Rodzina polska, jako źródło wiary, charakteryzuje się jedynie tym, że jej członkowie bardzo często są ludźmi wierzącymi i jako wierzący są katolikami. Istnieje nawet powiedzenie: „Polak - katolik”.

W tym miejscu trzeba postawić ogólne pytanie: Dlaczego rodzina jest źródłem wiary? Zostawiając szczegółowe dociekania, możemy powiedzieć, jakby w formie konkluzji: Rodzina jest źródłem wiary, ponieważ Bóg, w którego wierzy, jest jej przyczyną. Rodzina jest jedyną instytucją, której nie powołali ludzie. Stworzył ją Bóg. Bóg bowiem stworzył człowieka mężczyzną i kobietą i tak ich ukształtował, aby tych dwoje było dla siebie. Gdy w swoim rozwoju osiągną dojrzałość, schodzą się, doznają zauroczenia sobą, podejmują decyzję, by razem być przez całe życie, wiążą się przymierzem małżeńskim, stają się wspólnotą miłości, dają początek nowym ludziom.

Bóg stanowi najgłębszy fundament tożsamości rodziny. Rodzice, jakoś intuicyjnie to czują, co im ułatwia iść drogą, której zresztą sami nauczyli się wcześniej w swoich rodzinach. Prowadzą więc tą drogą swoje dzieci do Boga. Mówią im o Bogu. Uczą je przestawać z Bogiem, żyć w Jego obecności, zachowywać się i postępować, pamiętając, że On na nie patrzy. On je kocha. Jemu na nich zależy.

Dobrze, gdy rodzina wspólnie klęka do pacierza, gdy razem idzie na Mszę św. w niedzielę, gdy razem spędza niedzielę, jako dzień Pański.

Wzrastając w atmosferze wiary w rodzinie, przychodzi czas, w którym w dziecku odzywa się rozum. To czas, kiedy człowiek doznaje, jakby w zalążku, istnienia Tego, który jest. I wtedy dokonuje się w nim to, co w teologii nazywa się „wyborem fundamentalnym”. Dziecko, młody jeszcze człowiek, przywiera do Boga, z Nim się jakoś jednoczy. Zaczyna w Nim trwać. Oczywiście, nie pojmuje jeszcze tego, co się w nim dokonało, ale zachowuje pamięć tego doświadczenia i będzie do niego wracać później, a właściwie w ciągu całego swego życia.

Bieżąca rodzina i działanie łaski Bożej, która coraz bardziej zaczyna ogarniać młodego człowieka, w miarę wprowadzania go w życie sakramentalne, zaowocowują wiarą, której nie zwyciężą późniejsze przeciwności i wrogie siły. Może przyjdą okresy zmagań i wątpliwości, może nawet określone kryzysy we wierze, ale pozostanie fundament, na którym wiara się odbuduje. I pamiętajmy, że fundament został położony w wierzącej rodzinie.

II

Polskość - druga wartość w temacie naszego rozważania.

Polskość to zespół cech, wynikający z przynależności do Narodu polskiego i wyróżniający Polaka. To przede wszystkim język. To dzieje Polaków. To nasza kultura. To ziemie, które zamieszkujemy. Nasze ziemie. To nasze dziedzictwo. Polskość to także nasza wiara. Polskość to nasza - Polaków tożsamość.

Gdzie od początku, od urodzenia, uczyliśmy się polskości? Gdzie uczyliśmy się być Polakami? Gdzie? W rodzinie. W polskiej rodzinie. To przede wszystkim dzięki rodzinie jesteśmy Polakami i dzięki niej jest w nas szlachetna duma bycia Polakami. Korzenie i źródła naszej wiary i polskości odnajdujemy w polskiej rodzinie.

III

Co to znaczy, że rodzina jest twierdzą wiary i polskości?

Twierdza to zespół fortyfikacji obronnych. W sensie przenośnym twierdza oznacza mocną gwarancję, która zabezpiecza wiarę i polskość Polaków przed zagrożeniami. A zagrożeń jest wiele. Przede wszystkim globalizacja. Zdarza się, że niektórzy w procesach globalizacji ulegają zagubieniu, tracą swoją tożsamość, wstydzą się nawet wiary w Boga i polskości. Tym bardziej trzeba stawiać na rodzinę.

IV

Tu w kaliskim Sanktuarium św. Józef w Obrazie św. Rodziny zdaje się wołać: Uważajcie na rodzinę! Pamiętajcie, że Bóg stał się człowiekiem, narodził się i wychował w rodzinie. Rodzina to najważniejsza sprawa w życiu człowieka, w społeczeństwie, w państwie. Brońcie rodziny!

To św. Józef. A Pan Jezus? W Ewangelii dzisiejszej liturgii patrzy z krzyża na całą ludzkość i Siebie składa za nią jako ofiarę przebłagalną.

Widzi ludzkość, jako wspólnotę, jako rodzinę; Bożą Rodzinę. Rodzinę Kościoła. We wspólnocie Jego Kościoła relacje miedzy ludźmi mają być relacjami rodzinnymi. Taki jest sens słów umierającego na krzyżu Jezusa: „Matko, oto Syn Twój”. „Synu oto Matka Twoja”. Tradycja chrześcijańska w tych słowach widzi Maryję, jako Matkę wszystkich ludzi i widzi wszystkich ludzi, jako synów Maryi.

Zarówno więc w porządku przyrodzonym, jak i nadprzyrodzonym, rodzina jawi się jako twierdza, która nie zamyka lecz otwiera człowieka na najważniejsze wartości, jakimi są: tożsamość, wiara w Boga, zbawienie.