Wprowadzenie Księdza Biskupa Stanisława Napierały do Mszy św. Koncelebrowanej przez Prezbiterium Kaliskie, pod przewodnictwem Księdza Kardynała Mariana Jaworskiego, Łacińskiego Arcybiskupa Metropolitę Lwowskiego, w Bazylice św. Józefa w Diecezjalnym Dniu Świętości Kapłańskiej
I
Ze względu na posługę pasterską w naszych wspólnotach byłoby nam trudno w Wielki Czwartek spotkać się razem, jako Prezbiterium Kaliskie. Dlatego od początku nasze przeżywanie Wielkiego Czwartku przenieśliśmy na czas po Wielkiej Nocy. Dzisiejszy dzień - Dzień Świętości Kapłańskiej - jest więc naszym Wielkim Czwartkiem.
Przenosimy się zatem myślami i sercem do wieczernika, niejako zasiadamy z Apostołami do Ostatniej Wieczerzy, podczas której Pana Jezus odprawił pierwszą Mszę świętą i ustanowił Sakrament Kapłaństwa. Wspominamy nasze kapłańskie narodziny w głębokiej komunii z Jezusem i między sobą. Łączymy się duchowo z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. Przypominamy sobie słowa Jego listu do kapłanów na Wielki Czwartek. Ojciec Święty przywołuje w nim wielkość daru, jaki stał się udziałem każdego z nas, kiedy in persona Christi sprawujemy Ofiarę Jego Ciała i Krwi. Reprezentujemy Chrystusa nie tylko podczas Ofiary eucharystycznej, lecz także w Sakramencie Pojednania. I właśnie sprawowaniu tego Sakramentu Ojciec Święty poświęcił zasadniczą treść tegorocznego listu do kapłanów. Zaprosił nas, abyśmy sami odkrywali i pomagali innym odkrywać piękno Sakramentu Pojednania.
W kontekście tego Sakramentu Jan Paweł II z bólem wspomina o grzechach niektórych kapłanów, którzy sprzeniewierzyli się łasce otrzymanej w Sakramencie święceń, ulegając najgorszym przejawom mysterium iniquitatis, jakie dokonuje się w świecie. Budzi to zgorszenie, a jako jego skutek pada głęboki cień podejrzenia na wszystkich innych zasłużonych kapłanów, którzy pełnią swoją posługę z uczciwością i konsekwencją, a nierzadko z heroiczną miłością.
II
Tegoroczny Dzień Świętości Kapłańskiej przeżywamy w 10-tą rocznicę ustanowienia naszej Diecezji. Ogarniamy myślami minione dziesięć lat; wspominamy wydarzenia, jakie w nich miały miejsce, a także nasze spotkania, słowem to wszystko, co razem budowaliśmy i wspólnie osiągnęliśmy. Za wszystko dziękujemy Bogu za pośrednictwem naszego Patrona, Józefa Świętego, Małżonka Maryi Dziewicy, Opiekuna Zbawiciela.
Razem z Biskupem Teofilem dziękuję Wam, Drodzy Bracia, za ofiarne, pełne poświęcenia Wasze utrudzenie w budowaniu początków Kościoła naszej Diecezji.
Ponad 60-ciu księży z naszych szeregów w minionym 10-cioleciu odeszło do Pana. Modlimy się dziś za nich, aby Bóg dał im udział w swojej chwale.
Z szacunkiem i wielką wdzięcznością patrzymy na Was, Drodzy Księża Seniorzy. Czas, jaki przeżywacie w stanie zasłużonego spoczynku, chociaż niełatwy, przecież jest naznaczony zaproszeniem Jezusa, abyście byli teraz tylko z Nim. Venite seorsum et requiescite paululum.
Nasz Dzień przypadł nam zaraz po Niedzieli Dobrego Pasterza - Niedzieli powołań. Cieszymy się, że wśród nas są diakoni i klerycy, nasi przyszli współpracownicy w winnicy Pańskiej. Dziękujemy za nich Bogu. Dziękujemy Bogu za wszystkie powołania w Diecezji w minionym dziesięcioleciu. Z ufnością modlimy się o nowe, liczne i święte powołania.
III
Darem Pana i Jego łaską w roku 10-lecia Diecezji jest obecność wśród nas Jego Eminencji Księdza Kardynała Mariana Jaworskiego, Arcybiskupa Metropolity Lwowskiego oraz Księdza Prałata, Jego Sekretarza. Jakże cieszymy się z Twej obecności w Kaliszu, Drogi Księże Kardynale. Czekaliśmy na nią z radością i nadzieją. Witamy gorącym sercem i z najgłębszą czcią. W Twojej osobie, Księże Kardynale, obecny jest tu Kościół, który jest na Ukraińskiej ziemi. Kościół Jezusa Chrystusa ze swoim bogatym dziedzictwem, potwierdzonym pieczęcią męczeńskiego świadectwa. To dziedzictwo i męczeńskie świadectwo Kościoła na Ukrainie ukazał światu Ojciec Święty Jan Paweł II podczas swojej ubiegłorocznej pielgrzymki w Kijowie i we Lwowie.
Księże Kardynale! W Diecezji Kaliskiej, zwłaszcza w jej części zachodniej, żyje wielu ludzi, których dziadkowie przybyli po II wojnie światowej z tych stron, gdzie Eminencja jest dziś Arcypasterzem. Ludzie ci, chociaż minęło pół wieku, zachowują w sercach pamięć rodzinnych stron i często do nich tęsknią.
Są z Archidiecezji Lwowskiej także kapłani, którzy pełnią posługę w naszej Diecezji. A w podkaliskich Niedźwiadach jest Klasztor Sióstr Karmelitanek Bosych. Po II wojnie wypędzone ze Lwowa, w tułaczej wędrówce zatrzymały się na dworcu w Kaliszu, bo tu jest Sanktuarium św. Józefa, któremu zawierzyły. Przez kilka miesięcy mieszkały w domu, w którym później znalazł mieszkanie pierwszy Biskup młodej Diecezji Kaliskiej. Jest z nimi Maryja w znaku Obrazu Matki Nieustającej Pomocy, dwukrotnie ukoronowanego: raz we Lwowie przez poprzednika Waszej Eminencji - Księdza Arcybiskupa Twardowskiego, drugi raz we Włocławku przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Ksiądz Kardynał wczoraj odwiedził Klasztor Karmelitanek. Siostry wyczekiwały od dawna przybycia Eminencji do Kalisza, i o to się modliły.
Prosimy Księdza Kardynała o przewodniczenie naszej koncelebrze, o skierowanie do nas ojcowskiego słowa i o pasterskie błogosławieństwo.