In English In Italiano Auf Deutsch
Bazylika otwarta codziennie od 6:00 do 19:00
Sekretariat Sanktuarium:
Kancelaria Parafialna:
Sklepik z pamiątkami:
Dom Pielgrzyma:
Restauracja św. Józefa:
62 7 575 822 / 8.00 - 13.00
789 087 043 / 10.00 - 12.00, 16.00 - 18.00
797 630 389 / 10.00 - 16.00
510 733 166 / 8.00 - 21.00
604 844 368 / 12.00 - 16.00
top
/ Home / Więźniowie Dachau

Bł. o. Krystyn Gondek OFM
(1909-1942)

Bł. o. Krystyn Gondek OFMO. Krystyn Gondek - ur. 6 kwietnia 1909 roku we wsi Słona. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Zakliczynie w latach 1915-1924. Jego katechetą był O. Seweryn Oleksy z miejscowego zakonu franciszkanów, z którym o. Krystyn związał się od dzieciństwa, gdzie też odkrył drogę swojego powołania zakonnego. W latach 1925 1936 był alumnem Kolegium Serafickiego przy klasztorze franciszkanów we Lwowie i uczęszczał do Gimnazjum im. hetmana S. Żółkiewskiego. Do zakonu Braci Mniejszych został przyjęty 16 lipca 1928 roku. Swoje pierwsze śluby złożył 26 sierpnia 1929 roku w Wieliczce, po czym przez dwa lata kontynuował naukę w zakresie szkoły średniej w Krakowie.

Studia filozoficzno-teologiczne odbył w latach 1931-1936 w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Należał do najzdolniejszych studentów. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1936 roku z rąk ks. biskupa Franciszka Bardy. Był przeznaczony na dalsze studia, ale potrzeba kapłanów skłoniła przełożonych do posłania go na placówkę, najpierw do Chełma Lubelskiego, a potem do Włocławka. Tu już po roku został wikariuszem klasztoru. Służył bardzo ofiarnie wiernym jako kaznodzieja, spowiednik i duszpasterz chorych.

Bł. o. Krystyn Gondek OFMZostał aresztowany przez gestapo, jak wielu duchownych, w uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej, 26 sierpnia 1940 r. Uwięziony w majątku Szczeglin pod Poznaniem, skąd po trzech dniach przewieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, a 12 grudnia osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau (nr obozowy 22779 ). Będąc bardzo słabego zdrowia, z wielkim wysiłkiem znosił trudy obozowe. Wkrótce odnowiła się choroba płuc, jaką przechodził w seminarium. Mimo szykan obozowych ze strony esesmanów i funkcyjnych, zachowywał zawsze żywą wiarę, miłość Boga i bliźniego oraz ducha modlitwy. Wyniszczony przez roboty i chorobę już nie wrócił z rewiru. Zmarł na krwawą dyzenterię, której przyczyną było krańcowe wyczerpanie organizmu. Idąc do rewiru chorych, jeszcze w geście miłości oddał swojemu współbratu swoją nieco lepszą czapkę, dodając: "Ja już nie wrócę, bo Pan czeka na mnie czeka". I jeszcze raz dodał: "Idę do Pana".

Zmarł 23 lipca 1942 roku w wielkim cierpieniu, ale z całą świadomością zbliżania się na spotkanie z Bogiem. Jego ciało spalili w obozowym krematorium. Jeden ze współwięźniów napisał o nim: "oddał życie za Boga i Polskę". Z jego rzeczy zachowały się jako relikwie: brewiarz, różaniec i mały medalik z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej.

„Do końca był człowiekiem modlącym się. Przed śmiercią pożegnał się słowami: "Do zobaczenia w niebie".”

Papież Jan Paweł II beatyfikował O. Krystyna Wojciecha Gondka w Warszawie - wśród 108 męczenników II wojny światowej, dnia 13 czerwca 1999 roku, podczas swojej pielgrzymki do Ojczyzny.