In English In Italiano Auf Deutsch
Bazylika otwarta codziennie od 6:00 do 19:00
Sekretariat Sanktuarium:
Kancelaria Parafialna:
Sklepik z pamiątkami:
Dom Pielgrzyma:
Restauracja św. Józefa:
62 7 575 822 / 8.00 - 13.00
789 087 043 / 10.00 - 12.00, 16.00 - 18.00
797 630 389 / 10.00 - 16.00
510 733 166 / 8.00 - 21.00
604 844 368 / 12.00 - 16.00
top
/ Home / Aktualności
Sobota, 3 Listopada 2012

ks. Łukasz Przybyła

Dzień Skupienia Osób Konsekrowanych

W sobotnie przedpołudnie, 3 listopada 2012 roku, w Sanktuarium św. Józefa odbywał się Dzień Skupienia Osób Konsekrowanych z terenu Diecezji Kaliskiej.

Galeria

Do Bazyliki św. Józefa przybyło ponad sto sióstr zakonnych ze wszystkich zgromadzeń żeńskich pracujących w Diecezji Kaliskiej. Była to okazja do pogłębienia wiary Sióstr i ich przynależności do Chrystusa w trwającym w Kościele Roku Wiary. To właśnie w jego kontekście rozpoczęło się o godzinie 10.00 spotkanie, które zainicjowała konferencja ks. dra hab. Michała Kielinga zatytułowana "Rok Wiary wezwanem do nawrócenia i świadectwa życia Osób Konsekrowanych". Ropozczynając konferencję ks. dr hab. Michał Kieling - ustanowiony przed niespełna miesiącem Delegat Biskupa Kaliskiego do Spraw Życia Konsekrowanego - przypomniał najważniejsze założenia Roku Wiary, szczególnie zaś te, które są celem do realizacji w Diecezji Kaliskiej: Rok wiary ma związek z rozpoczęciem prac Soboru Watykańskiego II, który przyniósł odnowę dla Kościoła, ale i upamiętnia dwudziestolecie wydania Katechizmu Kościoła Katolickiego. W naszej Diecezji rozpoczęcie Roku Wiary miało miejsce w Katedrze Kaliskiej 11 października. Przewodniczył wówczas Mszy Świętej Ksiądz Biskup Edward Janiak. Hasło Roku Wiary w naszej Diecezji to słowa pochodzące ze starożytnego hymnu Didache z przełomu I/II wieku: Dziękujemy Ci, Ojcze nasz, za wiarę i za nieśmiertelność. Hasło to jest wezwaniem do nawrócenia, ale także do tego, abyśmy stali się solą ziemi i światłem dla innych, byśmy dzięki temu w Kościele poznali, że Bóg jest naszym Ojcem, że jesteśmy kochani, że nie jesteśmy dziełem przypadku.

Ks. dr Michał Kieling powołał się również na Instrukcję Biskupa Kaliskiego Edwarda Janiaka, w której znajdują się słowa: Najważniejszym celem Roku Wiary jest nawrócenie się do Jezusa Chrystusa i odkrycie wiary, która powinna uczynić wszystkich wierzących wiarygodnymi i radosnymi świadkami Zmartwychwstałego Chrystusa w świecie współczesnym - i dodał: Jest to zachęta, do tego, by nasze życie było radosnym świadectwem. Inspiracją do podjęcia tego tematu stały się więc słowa Księdza Biskupa, ale i List Apostolski Porta Fidei, który Benedykt XVI skierował do Kościoła. I dlatego też w czasie tej konferencji odniesiemy się do 13. punktu Listu Porta Fidei, bo ten punkt można odnieść do osób konsekrowanych. W konferencji podjęte zostały więc trzy zasadnicze kwestie: 1. Znaczenie historii naszej wiary, 2. Wszyscy potrzebujemy nawrócenia, 3. Wezwanie do świadectwa życia.

 

Po konferencji o godzinie 10.45 Mszę Świętą w intnecji Osób Konsekrowanych sprawował Biskup Kaliski Edward Janiak. Powitał go, jak również przybyłe Siostry, Delegat do Spraw Życia Konsekrowanego: W imieniu zgromadzonych przedstawicielek zgromadzeń żeńskich, reprezentujących Osoby Konsekrowane w Diecezji Kaliskiej, pragnę wyrazić wielką radość z pierwszego spotkania Osób Konsekrowanych z Biskupem Kaliskim, które odbywa się w ramach dnia skupienia w szczególnym miejscu – w Sanktuarium św. Józefa.

Czcigodne Siostry, Osoby Konsekrowane swoimi charyzmatami wpisują się w życie Kościoła Kaliskiego, pełniąc wierną i pełną poświęcenia służbę dla Chrystusa i Kościoła. Od chwili ogłoszenia nominacji Księdza Biskupa na Ordynariusza Diecezji Kaliskiej oraz uroczystego ingresu do Katedry Kaliskiej w dniu 12 września b. r. wszystkie Osoby Konsekrowane modlą się w intencji Księdza Biskupa i jego posługi pasterskiej w naszej diecezji.

Na terenie Diecezji Kaliskiej posługuje około 500 sióstr zakonnych w 23 czynnych zgromadzeniach, pracujących w 38 domach oraz 4 zakonów kontemplacyjnych. W tym miejscu ks. dr Kieling wymienił w kolejności alfabetycznej wszystkie zgromadzenia zakonne pracujące w Diecezji Kaliskiej.

Słowa powitania wypowiedział także Ksiądz Biskup Edward: Podczas obecnej Mszy Świętej koncelebrowanej będziemy wypraszać łaski, moce dla życia duchowego za przyczyną Maryi Niepokalanej. Ale jesteśmy przed obliczem św. Józefa, który jest stróżem, patronem całego Kościoła. Ufni w jego wstawiennictwo, zawierzamy wszystkie sprawy naszego życia duchowego, wypraszając siły do codziennego realizowania charyzmatów, jakimi nas Bóg obdarza. W Tym okresie chcemy też pamiętać o siostrach, które odeszły do wieczności.

 

W homilii Ksiądz Biskup Edward zwrócił uwagę na miejsce w Kościele osób konsekrowanych w obecnych czasach: Życie konsekrowane jest obecne w Kościele od wieków, chociaż przyjmowało różne formy w zależności od okoliczności historycznych i ducha czasu. W dwutysięcznej historii Kościoła wiele zgromadzeń zakonnych przestało istnieć, spełniło swoją rolę, a jednocześnie narodziło się wiele nowych, jako odpowiedź na potrzeby czasu. W ciągu ostatnich dwóch wieków fenomen życia zakonnego, życia męskich i żeńskich zakonów i kongregacji, jest w jakimś sensie przejawem napięcia miedzy Kościołem a współczesnością, jako że wspólnoty zakonne doświadczają na co dzień prób połączenia tradycyjnego modelu życia z wymogami i znakami czasu współczesnej cywilizacji. Współczesny świat – podlegający procesowi laicyzacji – często kwestionuje życie konsekrowane, a nawet wręcz ostentacyjnie je odrzuca. W związku z tym słyszymy takie wypowiedzi: „To nie na nasze czasy, to nie na XXI wiek.” Życie konsekrowane jest jednak tak bardzo podstawowe dla egzystencji Kościoła i jako takie pełni funkcję jakby barometru ukazującego jego  poziom duchowy i relację Kościoła do współczesności.

Następnie Ksiądz Biskup wskazał na złe odczytanie propozycji Soboru Watykańskiego II dla zycia osób konsekrowanych, w konsekwencji czego w Europie, ale i w Polsce, zakony przeżywają malejącą liczbę nowych powołań: Wiele osób życia konsekrowanego źle odczytało pojednanie ze światem, z nowoczesnością, charakteryzujące postawę Soboru Watykańskiego II. Ze względu na niż demograficzny i praktyczną dechrystianizację rodzin, wspólnoty zakonne się starzeją i przez to samo stają się mniej atrakcyjne. Na wzrost powołań można raczej liczyć w krajach, które wyzwoliły się spod dyktatury totalitaryzmu. W Polsce po roku 1989 wspólnoty są jeszcze dość żywe, ale też widać stopniowy spadek powołań. Natomiast na brak powołań nie narzekają zakony klauzurowe. Po Soborze zrodził się ruch charyzmatyczny. Powstały nowe wspólnoty obejmujące ludzi samotnych i małżeństwa z dziećmi. Zarysowało się wyraźne rozróżnienie miedzy członkami życia konsekrowanego żyjącymi według tradycyjnych ślubów, a innymi, którzy przyjęli nowe formy życia. Ruchy świeckie wzbudziły w swoim łonie gałęzie kapłańskie oraz życia konsekrowanego. Te ostatnie wydają się być bardziej otwarte na nowoczesność. Trzeba jednak zawsze pamiętać, że pojednanie z nowoczesnością nie zakłada przyzwolenia na wszystko, czym ona jest. Wymiar „pustyni” w tej czy innej postaci musi być zawsze obecny, a chyba zabrakło go podczas kryzysu po Soborze Watykańskim II. Z drugiej strony nie należy ignorować dążeń do nowoczesności, lecz je analizować i przemyśleć w konfrontacji z Ewangelią. Przykładem takiej adaptacji może być stanowisko Kościoła wobec sztuki jako podłoża wiary. Kościół okazał się dość elastyczny w stosunku do sztuki „nowoczesnej”, nie gasząc spontaniczności i inwencji twórców. Podobnie może być ze sztuką praktykowania Ewangelii, którą wyraża życie zakonne.

Ksiądz Biskup wskazał również na zadania, jakie stoją w obecnym czasie przed Siostrami Zakonnymi: Trzeba przede wszystkim sobie uświadomić, że osoby konsekrowane – uczestnicząc w misji Kościoła – nie ograniczają się do dania jakiejś części swego czasu, ale oddają całe życie. W swej pracy apostolskiej kierują się opcją preferencyjną na rzecz ubogich i wyobraźnią miłosierdzia. Pierwszym zadaniem, które należy na nowo z entuzjazmem podjąć, jest przepowiadanie Chrystusa narodom. Odnosi się to nade wszystko do misjonarek i misjonarzy, ale pośrednio do wszystkich osób życia konsekrowanego. Wszystkim przejawom działalności zakonnej powinien przyświecać ideał służby prawdzie. Życie konsekrowane jest wezwane do zaofiarowania własnego specyficznego wkładu we wszystkich dialogach, otwartych wewnątrz Kościoła po Soborze Watykańskim II. Na pierwszym miejscu trzeba uwzględnić dialog ekumeniczny. Ponadto w starciu z nowoczesnością zauważamy chciwość dóbr, żądzę przyjemności, kult władzy. Jest to potrójna pożądliwość, która naznacza historię i nie omija domów zakonnych. Może ona być przezwyciężona tylko wówczas, jeśli odkryje się na nowo ewangeliczne wartości ubóstwa, czystości i służby. Przełożone własnym życiem i osobistym przykładem powinny ukazywać siostrom podwładnym właściwy stosunek do tych wartości. Trzeba troszczyć się o zachowanie równowagi między życiem aktywnym a modlitwą i kontemplacją.

Drugim skolei zadaniem w walce przeciw zeświedczeniu: jest pielęgnacja duchowości biblijnej. Na tę praktykę we wspólnotach na lectio divina zwróciły już uwagę wcześniejsze dokumenty papieskie, np. Vita consecrata. XII Ogólne Zgromadzenie Synodu Biskupów w Rzymie z października 2008 roku, obradujące pod hasłem „Słowo Boże w życiu i misji Kościoła”, podjęło również ten temat w odniesieniu do wszystkich wiernych, a w szczególny sposób do osób życia konsekrowanego. Chodzi po prostu o to, żeby przez codzienną lekturę Pisma Świętego, żyć słowem Bożym, według niego oceniać własne życie i zjawiska społeczne w świecie. Chodzi o rozwój duchowości biblijnej. Zażyłość z Biblią, ze Słowem Objawionym, jej codzienna lektura połączona z medytacją prowadzi do spotkania z Chrystusem, który jest odwiecznym Słowem Bożym.

 

HOMILIA W CAŁOŚCI - TUTAJ

 

Przed błogosławieństwem Siostra Diecezjalna Referentka zawierzyła zgromadzenia żeńskich wspólnot zakonnych św. Józefowi przed Cudownym Obrazem, a dziękując Księdzu Biskupowi za wspólną modlitwę, dodała: Serdecznie dziękujemy za dzisiejsze spotkanie, za dar modlitwy, za słowa homilii, za bardzo cenne wskazówki, które pokazują nam troskę Księdza Biskupa o nasze życie. Zapewniamy o naszej modlitwie.

Skolei Ksiądz Biskup w słowie podsumowującym modlitewne spotkanie zwrócił uwagę na osobę św. Józefa i zachęcił Siostry do łączności duchowej z Sanktuarium Kaliskim: To mocny, potężny Patron. I nawet gdybyście z tych wypowiedzi Księdza Michała, czy moich w trosce o waszą formację wewnętrzną nie wiele zapamiętały to proszę, byście to miejsce szczególnie czciły i w łączności duchowej były z tymi, którzy tu pielgrzymują. Czuje się tu ducha św. Józefa, moc i ciepłą opiekę nad Kościołem, nad każdym, kto mu zaufa w najtrudniejszych sprawach.

Po Mszy Świętej Ksiądz Prałat Jacek Plota zaprosił Siostry i Księdza Biskupa na posiłek w Auli św. Józefa w Domu Pielgrzyma.