In English In Italiano Auf Deutsch
Bazylika otwarta codziennie od 6:00 do 19:00
Sekretariat Sanktuarium:
Kancelaria Parafialna:
Sklepik z pamiątkami:
Dom Pielgrzyma:
Restauracja św. Józefa:
62 7 575 822 / 8.00 - 13.00
789 087 043 / 10.00 - 12.00, 16.00 - 18.00
797 630 389 / 10.00 - 16.00
510 733 166 / 8.00 - 21.00
604 844 368 / 12.00 - 16.00
top
/ Home / Homilie Biskupa Kaliskiego

Homilia Księdza Biskupa Stanisława Napierały wygłoszona podczas XVII Ogólnopolskiej Pielgrzymki katolickiego Stowarzyszenia Rodzin Civitas Christiana

Ewangelizacja Słowa Bożego
Ewangelizacja Kultury

bp Stanisław Napierała, 22 września 2012 r.

Drogi Księże Prałacie Jacku, Pasterzu Parafii i Kustoszu Sanktuarium św. Józefa
Bracia Kapłani, Księże Diakonie,
Bracia i Siostry, Stowarzyszenie Katolickie Civitas Christiana z Zarządem Krajowym, z Panem Przewodniczącym Zarządu, z Przewodniczącym Oddziału Okręgowego, z Przewodniczącą Oddziału Miejskiego w Kaliszu,
Rodziny, Jubilaci, Poczty Sztandarowe,
Wszyscy tu zgromadzeni

I

Słowem, które wiąże czytania mszalne tej liturgii i waszą pielgrzymkę jest ewangelizacja.
Do zasiewu ziarna przyrównana jest ewangelizacja w dzisiejszych czytaniach. Zasiewa się ziarno w ziemię, ono wzrasta i wydaje plon zależnie od rodzaju gleby, od uprawy, pielęgnacji, nawożenia.
W ewangelizacji ziarnem jest Słowo Boże. Słowo, które mówi sam Bóg, chociaż w kształcie słowa ludzkiego. Słowo Boże przyjęte przez człowieka wydaje plon, owocuje, bo przemienia człowieka, jednoczy go z Bogiem, daje mu udział w jego życiu, a więc w tej pełni życia, którym żyje Bóg. W tej pełni jest pełnia radości, pełnia szczęścia. To po prostu jest niebo. Słowo Boże, przyjęte z wiarą i połączone z działaniem człowieka, prowadzi do nieba.
W drugim czytaniu św. Paweł mówi, że przejściem człowieka do nieba jest zmartwychwstanie. I odwołuje się Apostoł do zasiewu ziarna. Zasiewa się zniszczalne, powstaje niezniszczalne, sieje się niechwalebne, powstaje chwalebne. Z tego, co mówi Apostoł, można wywnioskować, że zmartwychwstanie nie oznacza ożywienia na nowo ciała, w którym żyjemy tu na ziemi. Zmartwychwstanie nie jest powrotem do życia ziemskiego. Zmartwychwstanie jest przejściem do innego życia, do życia, którym żyje Bóg. Zmartwychwstaniemy, aby uczestniczyć w życiu Boga. To wspaniałe.

II

Ewangelizacja pojawia się także w waszej pielgrzymce. Jako temat wiodący pielgrzymki wzięliście bowiem wasz udział w dziele ewangelizacji kultury. Temat ważny, pilny, temat na czasie. Jak nigdy w przeszłości potrzebna jest dziś ewangelizacja kultury.
Co to jest kultura? Temat rzeka. W uproszczeniu, kultura to człowiek, człowiek tworzący dzieła kultury. I nie zamykajmy tej twórczości jedynie do tej, która jest zauważalna, która wyróżnia się poprzez wspaniałe dzieła i piękno. Działalność każdego człowieka jest w jakiejś mierze twórcza. Tylko człowiek jest do niej zdolny. Wszelkie stworzenia, ptaki czy zwierzęta, są zdeterminowane. Natomiast człowiek jest istotą, wyposażoną w rozum i w wolę, oraz w bogate życie uczuciowe, dzięki którym człowiek może tworzyć, i tworzy.

Każdy człowiek tworzy. I przez to staje się kulturą. Z twórczej działalności człowieka pochodzą niekiedy dzieła wybitne, w literaturze, w rzeźbie, w malarstwie, czy w innej dziedzinie. Do tego przywykliśmy i w tych przypadkach mówimy o kulturze. Tymczasem każda działalność człowieka jest kulturą, o ile nie jest zła. Cóż dorówna twórczej działalności rodziców? Przecież oni rodząc tworzą najwspanialsze dzieło – człowieka. A małżonkowie, czyż nie są twórcami kultury? Dwoje ludzi, mężczyzna i kobieta, którzy się odkrywają w miłości i są zauroczeni sobą, stwarzają wspólnotę. A jest to wspólnota podstawowa. Na wspólnocie małżeńskiej Maryi i Józefa Bóg zrealizował swój plan Wcielenia i zbawienia.

III

Dzięki tworzonym przez siebie dziełom, człowiek zdobywa szczególny język, którym mówi do innych. Ma narzędzie, którym może otworzyć się, ma środek komunikacji z innymi. I tak ze swojego wnętrza może wydobywać rzeczy piękne, które znalazł poprzez swoje myślenie i dociekanie, które go napełniają. Dzieli się nimi z innymi, i w ten sposób tworzy się, dzięki kulturze, szczególna więź między ludźmi, więź wspólnotowa.

Oczywiście człowiek, tworząc kulturę jest inspirowany wartościami, które nazywamy ludzkimi: człowieczeństwo, godność, wielkość człowieka, oraz wartościami, które nazywamy chrześcijańskimi: Bóg, podobieństwo Boga w człowieku, Ewangelia, przykazania. To są wartości, którymi człowiek się inspiruje, które przenikają jego działalność, które stara się wyrazić swoją twórczością. I to jest kultura, dzięki której człowiek staje się więcej człowiekiem. Ewangelizacja kultury to inspirowanie się wartościami chrześcijańskimi, jak też wartościami często ludzkimi.

IV

W możliwości człowieka leży negacja wymienionych wartości. Ta negacja tkwi w głębinach człowieczeństwa człowieka, jako Mysterium iniquitatis. Człowiek negując wartości chciałby siebie postawić na miejscu Boga. Jak pokazuje doświadczenie, gubi się wówczas i doświadcza pustki. Pojawia się w nim jakiś bunt. Wszystko chciałby poprzestawiać, wywrócić. Rozpoczyna pewien proces aktywności, który jednak nie jest kulturą, lecz antykulturą.

Jan Paweł II mówił, że w naszych czasach rodzi się kultura bez Boga. Kultura śmierci. Kultura, gdzie brak jest wartości, którymi człowiek buduje siebie, swoje człowieczeństwo i staje się bardziej człowiekiem. Na miejsce wartości wprowadza przyjemność, najczęściej zmysłową i cielesną oraz wprowadza interes. Siebie czyni normą moralną. Nie ma wtedy budowania człowieczeństwa, ani wspólnoty. Jest niszczenie. Człowiek niszczy siebie. Człowiek zaczyna ukazywać mroki, które gdzieś w nim głęboko istnieją. Tworzy brzydotę. Ile jest wykrzywień, jakichś wywróceń, nienormalności w dzisiejszej pseudokulturowej twórczości człowieka!

Drodzy Pielgrzymi, Civitas Christiana! Jeżeli chcecie ewangelizować kulturę, to pracy jest ogromnie dużo i jest ona wszędzie. Nie szukajcie swojego miejsca w twórczości jedynie w teatrze, w mediach, w filmie, w literaturze, sztuce. Szukajcie go tam, gdzie jesteście, poczynając od domu rodzinnego. A wiecie, co macie wszędzie mówić? To, co jest dzisiaj najbardziej potrzebne w ewangelizacji w ogóle, a w szczególności w ewangelizacji kultury. Powinniście mówić, a właściwie wołać: Jest Bóg! Każdy Go potrzebuje. Najbardziej ten, kto Go zaprzecza, kto z Nim walczy, kto usiłuje Go wyprzeć z przestrzeni publicznej, usuwając wszelkie znaki religijne i znaki wiary. Niech się nikt Boga nie boi. On jest Miłością, Miłością miłosierną. On nas kocha.

V

Pierwsza ewangelizacja była w domu św. Józefa. Tam Jezus sobą samym głosił Dobrą Nowinę: czas się wypełnił, przybliżyło się Królestwo Boże. A Duch Święty robił swoje. Maryja i Józef w Jezusie Chrystusie odkrywali Mesjasza, Zbawiciela.

Dziś zgromadzeni u św. Józefa zawierzacie mu siebie i wasz udział w dziele ewangelizacji.