In English In Italiano Auf Deutsch
Bazylika otwarta codziennie od 6:00 do 19:00
Sekretariat Sanktuarium:
Kancelaria Parafialna:
Sklepik z pamiątkami:
Dom Pielgrzyma:
Restauracja św. Józefa:
62 7 575 822 / 8.00 - 13.00
789 087 043 / 10.00 - 12.00, 16.00 - 18.00
797 630 389 / 10.00 - 16.00
510 733 166 / 8.00 - 21.00
604 844 368 / 12.00 - 16.00
top
/ Home / Homilie Biskupa Kaliskiego

Homilia Biskupa Stanisława Napierały wygłoszona do Sióstr Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych Decezji Kaliskiej

bp Stanisław Napierała, 17 marca 2012 r.

Spoglądamy na św. Józefa. Patrzymy na Niego z wielką miłością i czcią. W tym rozważaniu zechciejmy zauważyć św. Józefa jako wzorzec. Najpierw wzorzec życia konsekrowanego. Podstawą rozważania będzie Litania do św. Józefa. Następnie krótko spojrzymy na św. Józefa jako na wzorzec życia chrześcijańskiego, a podstawą będzie Słowo Boże dzisiejszej Liturgii.

I

Św. Józef wzorzec życia konsekrowanego. Osobną Litanią imion i wezwań, określa go, ukazuje bogactwo jego świętości, wielkość i potęgę jego wstawiennictwa u Boga. Ktoś podarował mi w ostatnich dniach broszurkę z rozważaniami do poszczególnych wezwań Litanii do św. Józefa. Autor rozważań wydobywa postać św. Józefa aktywnie obecną w dziejach zbawienia, cieszącą się wybraniem u Boga, bliską ludziom i przez nich wielce umiłowaną. Siostry, wy lubicie zwracać się do św. Józefa i mówić do niego słowami litanijnych wezwań. Macie szczególne upodobanie w tych wezwaniach, które odnoszą się do waszych ślubów. A więc mówicie z pokorą: Józefie najposłuszniejszy, Józefie najczystszy, Józefie miłośniku ubóstwa, Józefie opiekunie dziewic. Wszyscy zaś przyzywamy Józefa jako nadzieję chorych, patrona umierających, postracha duchów piekielnych, opiekuna Kościoła Świętego.

Litanijne imiona i wezwania, chociaż często przez Siostry wymawiane, nie potrafią jednak wyrazić w pełni relacji, jakie was łącza ze św. Józefem. Są to bowiem relacje o niezwykłej głębi i o silnym ładunku uczuciowym. Siostry po prostu kochają św. Józefa, pozostają z nim w modlitewnej zażyłości. I umieją go do swoich próśb przekonywać.

Dla oddania tego, co łączy Siostry ze św. Jozefem, trzeba by do Litanii wprowadzić jeszcze inne wezwanie: Józefie, wzorze życia konsekrowanego. Co by ono miało wyrażać? Życie duchowe. Zycie, do  którego Siostry jesteście powołane, a które w sposób doskonały realizował św. Józef. Św. Józef zawierzył, że Bóg spełni to, co mu obiecał i do czego go powołał. Wziął więc do siebie Maryję, wziął Ją brzemienną do swojego domu. I tak w jednej chwili Józef przekreślił swoje plany i marzenia na przyszłość, podporządkował swoją wolę woli Boga, a dokładniej wolę Boga uczynił swoją wolą.

Każda siostra zakonna jest siostrą, ponieważ poznała, że Bóg tego chce. Chce, by zostawiła wszystkie swoje plany i poszła za powołaniem, którym ją obdarzył. Aby przyjęła formę życia konsekrowanego w służbie Bogu i ludziom. Aby stała się oblubienicą Chrystusa, a w Nim darem dla wszystkich. Każda z was zawierzyła Bogu i trwa wierna temu zawierzeniu, chociaż czasem jest trudno, bo ukochany Bóg jakby się przed nią ukrywał, jakby nawet Go w ogóle nie było. Ile razy woła do Niego, a On milczy. Ona ciągle Go szuka, szuka Jego Oblicza. Czasem doświadcza wprost pokusy, czy wszystko, co czyni, czy całe jej życie nie jest jedną wielką pomyłką? Siostra wierzy słowom Jezusa, że każdy, kto dla jego imienia opuści ojca i matkę stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy. Siostra zakonna wierzy Jezusowi.

Życie Siostry w komunii oblubieńczej z Jezusem biegnie w ukryciu i milczeniu, jak życie św. Józefa. On jest dla siostry umocnieniem, pociechą, argumentem, że życie konsekrowane ma sens i wartość, że jest darem miłości, jest znakiem i świadectwem Boga dla świata.

II

A św. Józef wzór chrześcijanina? Słowo Boże, które do nas dziś mówi, odniesione do św. Józefa, ukazuje go jako wzorzec ucznia Chrystusa, jako wzorzec chrześcijanina. Dwa elementy są tu istotne: miłość i pokora.

O miłości tej mówił w pierwszym czytaniu prorok Ozeasz: Miłości pragnę, nie krwawej ofiary. Bóg wkłada te słowa w usta proroka i każe mu mówić je wszystkim ludziom. „Miłości pragnę”. O tej miłości uczył Jezus Chrystus. Jest to jedna podwójna miłość: Boga i człowieka. Będziesz miłował Boga i bliźniego swego, jak siebie samego. Św. Józef cały był tą miłością przeniknięty i nią się powodował. Któż miłował tak, jak Józef? Któż będzie miłował kiedykolwiek Boga, jak Józef? Któż będzie miłował Maryję i ludzi, których spotykał w swoim otoczeniu jak Józef? Józef Święty – wzorzec chrześcijanina ucznia Pana: Po tym poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli się będziecie wzajemnie miłowali.

I drugi element: pokora. Widzimy ją w Ewangelii. Błogosławieni cisi, bo oni posiądą ziemię. Św. Józef, cichy, pokorny posiadł ziemię. Do dzisiaj jest nie tylko wspominany, ale jest też przyzywany na całej ziemi. Z zachwytem się w niego wpatrujemy. Św. Józef coraz bardziej posiada ziemię w tym sensie, że mieszkańcy ziemi w coraz większej liczbie Józefa poznają i do Józefa się zwracają w swoich modlitwach.

Miłość Boga i człowieka oraz pokora – oto fundamenty życia chrześcijanina. Wzorcem takiego życia jest św. Józef.