ks. K. Duchnowski na podst. tekstu Ewy Kotowskiej-Rasiak/KAI
Dzień Świętości Kapłańskiej
Tradycyjnie w poniedziałek po Niedzieli Miłosierdzia Bożego w diecezji kaliskiej obchodzono Dzień Świętości Kapłańskiej. W tym roku 13 kwietnia kapłani naszej diecezji zgromadzili się o godz. 1000 w katedrze św. Mikołaja w Kaliszu gdzie uczestniczyli w nabożeństwie pokutnym i wysłuchali konferencji, która wygłosił o. Piotr Polek przeor klasztoru Ojców Paulinów w Wieruszowie. Po nabożeństwie kapłani w procesji przybyli do Sanktuarium św. Józefa gdzie o godz. 1200 rozpoczęła się uroczysta Eucharystia koncelebrowana, której przewodniczył ks. bp senior Teofil Wilski, z racji przypadającej w tym roku 80 rocznicy urodzin, 55 lecia kapłaństwa i 20 - lecia sakry biskupiej. Msze świętą koncelebrowali: ks. bp Edward Janiak – ordynariusz kaliski, ks. Łukasz Buzun – biskup pomocniczy, ks. bp senior Stanisław Napierała i ok. 320 kapłanów. Homilię wygłosił abp Mieczysław Mokrzycki - metropolita lwowski.
Na początku Mszy świętej ks. bp Edward Janiak powiedział m.in.:
Rozpoczynając nasze spotkanie w Dniu Świętości Kapłańskiej w Kościele Kaliskim pragniemy wyśpiewać dziękczynienie dobremu Bogu za każde dobro, które za naszym pośrednictwem dzieje się w Kościele lokalnym.
Chcemy pamiętać o tych wszystkich kapłanach, którzy już nie żyją, bo ostatni odszedł do wieczności w minionym roku w Niemczech, ale jest to też miejsce uświęcone ich wiarą, świadectwem, ufnością do św. Józefa, który ich przyprowadził tutaj z takiego miejsca, z którego się nie wychodzi.
W tym roku przypada 80. rocznica urodzin ks. biskupa Teofila, 20 lat posługiwania w biskupstwie i 55 lat w kapłaństwie. Modlimy się za niego pamiętając o każdym jego geście dobroci i świadectwie. W tym czasie 55 lat kapłaństwa był okres chorowity, słaby, ale dzisiaj ks. biskup w dobrej formie przy ołtarzu odprawia jako 80-letni kapłan, który swoje przeżył, wie co to jest cierpienie, wie, jak wydobyć z siebie te zwykłe siły fizyczne, żeby rosła chwała Boża.
Rozpoczynając homilię ks. abp Mieczysław Mokrzycki przywołał słowa św. Jana Pawła II o kapłaństwie - Św. Jan Paweł II powiedział kiedyś o kapłaństwie następujące słowa: „Każde powołanie kapłańskie w swej najgłębszej warstwie jest wielką tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Każdy z nas kapłanów, doświadcza tego bardzo wyraźnie w całym swoim życiu. Wobec wielkości tego daru czujemy, jak bardzo do niego nie dorastamy”.
Następnie dzieląc się świadectwem swojego towarzyszenia św. Janowi Pawłowi II wskazywał na świętość Jego kapłaństwa - Mnie Opatrzność Boża postawiła, jako drugiego sekretarza, u boku Jana Pawła II, który był wyjątkowym człowiekiem, mimo, że takim samym jak my, to jednocześnie innym, odróżniającym się swoim zachowaniem, postawą, sposobem mówienia czy reagowania. Jakoś w przedziwny sposób promieniował i oddziaływał na innych. Stając przy nim odczuwało się pokój, miało się poczucie bezpieczeństwa i życzliwości.
Chcę Wam powiedzieć, że jeszcze przed poranną toaletą po powstaniu ze snu odmawiał cząstkę różańca leżąc krzyżem w swojej sypialni. Dopiero potem szedł do kaplicy na poranne modlitwy i rozmyślanie. Każdego dnia modlił się w sposób bardzo prosty: odmawiał cały Pacierz katechizmowy i śpiewał godzinki. Wiemy jak to robił ponieważ do tego nas przygotował, by przy końcu swojego życia modlić się słuchając nas. Pan Bóg dał Mu wielką łaskę odkrycia modlitwy, a przez modlitwę zjednoczenia z sobą. W życiu modlitwy Jana Pawła II uderza nas ewangeliczna prostota. Często do ludzi mówił modlę się za ciebie, będę pamiętał. Kiedyś zwierzył się, że zawsze modli się za tych ludzi z którymi ma się spotkać i nie zapomina o nich po spotkaniu. Do Ojca Świętego pisano listy z prośbami o modlitwę z całego świata, prośby te były przepisywane na oddzielną i trafiały do jego prywatnej kaplicy. Kartki te kładliśmy na klęczniku i ile razy Papież przychodził do kaplicy brał je do ręki, czytał, często czynił nad nimi znak krzyża i raz w tygodniu w tych intencjach sprawował Mszę świętą.
W zakończeniu homilii ksiądz arcybiskup wskazał na św. Jana Pawła II jako wzór człowieczeństwa - Dotychczas mówiłem, że wyróżniała Go modlitwa, pokora, ale chciałbym podkreślić, że Ojciec Święty był przede wszystkim człowiekiem. Myślał ciągle o drugim człowieku, był o niego zatroskany, stąd jego nauczanie o obronie życia, o prawie do pracy, do wolności, do godności. Szczególną troską obejmował dzieci, młodzież, osoby cierpiące. W jego posługiwaniu nigdy nie zabrakło spotkania z nimi, nie lekceważył nikogo, żadnej sprawy czy prośby. Starał się zawsze każdą sprawę rozważyć i żadnej nie pozostawić bez rozwiązania. Zawsze z uwagą i cierpliwie wysłuchał każdego, nigdy nie sprawiał wrażenia, że się śpieszy, że ma ważniejsze sprawy do załatwienia. Nigdy też nikogo nie krytykował ani nie wydawał opinii o innej osobie w towarzystwie innych. Można powiedzieć, że całe życie, całe postępowanie Ojca Świętego było uderzające. Pamiętam kiedyś na audiencji dla Polaków było trochę zamieszania z powodu dużej liczby osób w Sali Klementyńskiej i Ojciec Święty przechodząc między ludźmi w pewnym miejscu, według jego osądu, nie przywitał się, czy nie pozdrowił wystarczająco Mamy jednego z kapłanów. Po zakończonej audiencji mówi do mnie: „Mieciu powiedz o. Hejmo niech jeszcze raz przyprowadzi Mamę tego księdza, gdyż nie tak ją przywitałem”.
Cały tekst homilii Księdza Arcybiskupa
Po komunii w Kaplicy Cudownego Obrazu ks. bp Edward Janiak zawierzył św. Józefowi duchowieństwo diecezji kaliskiej.
Życzenia jubilatowi ks. biskupowi Teofilowi Wilskiemu w imieniu biskupów i księży złożył bp Łukasz Buzun. - Pragniemy wyrazić wdzięczność za dar Twojego życia, dar posługi kapłańskiej i dar posługi biskupiej. Ta wdzięczność kryje się w sercu każdego kapłana kaliskiego. Życzymy Ci zgodnie z zawołaniem, abyś służył Ojcostwu Boga tak jak dotąd, abyś tą służbą nigdy się nie znużył – powiedział biskup pomocniczy diecezji kaliskiej.
Listy gratulacyjne przesłali także: kard. Stanisław Dziwisz, abp Stanisław Gądecki, abp Sławoj Leszek Głódź, ks. abp Józef Kupny i ks. bp Stefan Regmunt.
Jubilat podziękował biskupom i kapłanom za życzliwość. – Cieszę się bardzo, że dane mi było moje dziękczynienie za dar życia, za kapłaństwo i posługę biskupią przeżyć w Dniu Świętości Kapłańskiej. Dziękuję Panu Bogu za dar życia. Dzięki temu, że zaistniałem jako człowiek mogłem stanąć w obliczu Boga, służyć Mu, mogę osiągnąć niebo, czego tak bardzo pragnę. Wielkim darem jest życie, za to dziękuję Panu Bogu i swoim rodzicom. Dziękuję za dar posługi kapłańskiej i posługi biskupiej. Dziękuję Księdzu Biskupowi Stanisławowi, który wprowadzał mnie w wypełnianie biskupiej posługi. Dziękuję Biskupowi Edwardowi, że seniora włączył jeszcze w zadania posługi. Dziękuję wszystkim kapłanom za ich życzliwość, ale proszę o dalszą modlitwę w intencji zdrowia i mojego duchowego wzrastania – mówił bp senior Teofil Wilski.