ks. Łukasz Przybyła
Dzień Świętości Kapłańskiej
Dzień Świętości Kapłańskiej przeżywali w poniedziałek, 8 kwietnia, kapłani Diecezji Kaliskiej. Wraz ze swoim Pasterzem, Biskupem Kaliskim Edwardem Janiakiem, pielgrzymowali do Kaliskiego Sanktuarium św. Józefa.
Blisko 300 kapłanów z całej diecezji rozpoczęło o godzinie 10.00 pielgrzymkę od spotkania modlitewnego i nabożeństwa pokutnego w Katedrze Kaliskiej. Tu konferencję ascetyczną pod tytułem: Kapłan ma być człowiekiem Bożym wygłosił Ksiądz Kanonik Jacek Stefański, ojciec duchowny Wyższego Seminarium Duchownego w Kaliszu. Po niej kapłani mieli możliwość skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania oraz prywatnej Adoracji Najświętszego Sakramentu.
O godzinie 11.30 z Katedry św. Mikołaja wyruszyła procesja prezbiterów Diecezji Kaliskiej do Bazyliki św. Józefa, w której w południe przewodniczył koncelebrowanej Eucharystii Arcybiskup Metorpolita Wrocławski Marian Gołębiewski. Przy ołtarzu wraz z Księdzem Arcybiskupem stanęli: Biskup Kaliski Edward Janiak, Biskup Senior Stanisław Napierała i Biskup Senior Teofil Wilski.
Po liturgicznym pozdrowieniu do wszystkich zgromadzonych w Sanktuarium zwrócił się Biskup Edward, przywołując słowa Listu do Kapłanów na Wielki Czwartek 2013: W dniu święceń usłyszeliśmy słowa modlitwy konsekracyjnej: „Ojcze wszechmogący, daj tym swoim sługom godność prezbiteratu; odnów w ich sercach Ducha świętości; niech wiernie pełnią przyjęty od Ciebie, Boże, urząd posługiwania kapłańskiego”. Słowa te, stanowiące najistotniejszą część święceń, przypominają nam, że godność kapłaństwa nie pochodzi od ludzi, ale jest darem Boga. Nie można jej ani żądać, ani sobie zaskarbić, ani przywłaszczać. Modlitwa święceń przywołuje modlitwę samego Jezusa, który prosi za nami usilnie, abyśmy godnie, święcie i wiernie przeżyli kapłaństwo. Godność prezbiteratu domaga się od kapłana świętości i wierności. Kościół i wszyscy ludzie mają prawo oczekiwać od nas postawy godnej kapłana. Godność, świętość i wierność mają być widoczne w naszym człowieczeństwie, w ewangelicznym stylu życia, w kulturze słowa, a także w zewnętrznym sposobie bycia. Wiara bowiem bez uczynków martwa jest.
Następnie Biskup Kaliski powitał głównego celebransa: Księże Arcybiskupie Marianie, który ponad 50 lat temu z rąk Biskupa Antoniego Pawłowskiego otrzymałeś święcenia kapłańskie, dzisiaj jesteś witany przez prezbiterium Diecezji Kaliskiej. Proszę Cię, Metropolito Wrocławski, o przewodniczenie Eucharystii, o wygłoszenie Słowa Bożego tu, w Kaliskim Sanktuarium. Jak sam kiedyś mi wyznałeś, chętnie lubiłeś przybywać do Kalisza. Zachęcam wszystkich do gorącej modlitwy. Księże Arcybiskupie, witamy Cię i prosimy, módl się za nas.
Metropolita Wrocławski wygłosił w czasie Mszy Świętej homilię. Pozwolił w niej zrozumieć, jak kapłan ma żyć wobec bacznego przyglądania się jemu przez współczesny świat: Odpowiedź jest właściwie jedna: zachować wiarę w świętość Kościoła, której gwarantem jest świętość naszego Zbawiciela i ciągle wracać do naszej osobistej świętości. Jest to wezwanie na Rok Wiary i na realizacje dzieła nowej ewangelizacji.
W homilii Ksiądz Arcybiskup przypomniał, że jako kapłani zostaliśmy obdarzeni mocą zdolną przemieniać świat. Kapłan bowiem jest towarzyszem na drogach życia, dającym ludziom naszych czasów pewność obecności i bliskości Boga. Całe kapłańskie życie, posługa i działanie rozciąga się w przestrzeni całkowitej przynależności do Boga oraz pełnej wspólnoty z innymi ludźmi. My, kapłani, musimy być przygotowani, aby pomóc współczesnemu światu w odnalezieniu rzeczywistości, której poszukuje. W tej dziedzinie powinniśmy być ekspertami.
Mówiąc o nowej ewangelizacji, Metropolita Wrocławski wskazał na konieczność najpierw własnej świętości: Jesteśmy więc wezwani, aby skutecznie głosić Ewangelię, co z kolei w pierwszym rzędzie nakłada na nas obowiązek życia Słowem Bożym. Nasi wierni mają prawo zweryfikować naszą znajomość Ewangelii oraz chcą doświadczyć prawdy zapisanej na kartach Pisma, co związane jest ze świadectwem naszego życia.
Nowa ewangelizacja zakłada również korzystanie z nowych sposobów głoszenia Słowa Bożego: W przepowiadaniu musimy skoncentrować się na współczesnych metodach komunikowania się tak, aby uniknąć ryzyka bycia niezrozumiałym, żyjąc w iluzji, ze język wiary i naszego kaznodziejstwa jest zrozumiały i przyswajalny. Czytając w prasie wypowiedzi wiernych na temat kazań, spotykamy się również z ich krytyką, że mówimy językiem hermetycznym, niezrozumiałym, mało atrakcyjnie, językiem dalekim od życia. Trzeba reagować na te wypowiedzi, nie muszą one być złośliwe, ale podyktowane są troską o poziom naszego przepowiadania.
Przedmiotem przepowiadania zawsze ma być prawda: Jeżeli kapłan utraci umiłowanie prawdy cała jego działalność pastoralna zostanie zredukowana do pusto brzmiącej retoryki, co prowadzi do groźnego niebezpieczeństwa, do braku zaufania do kapłana.
Prawda to także niestrudzone głoszenie powszechnych wartości, a te odnoszą się do sensu i wartości życia ludzkiego. Toczy się obecnie prawdziwa bitwa w obronie godności ludzkiej od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Tematy dotyczące natury etycznej pozostaną jeszcze przez długi czas tematami podstawowymi naszego duszpasterstwa i będą wyznaczały kierunek nowej ewangelizacji. Problematyka ta dotyczy kapłana, który przez działalność duszpasterską podejmuje się formowania sumień w stałym pragnieniu poszukiwania prawdy. Wolność Kościoła w prezentowaniu swojego nauczania nie może być ograniczana przez arogancję niektórych naukowców i intelektualistów, stawiających się ponad prawdą i uważających, ze podobne nauczanie powinno być wyciszone lub zakrzyczane. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za życie, ponieważ ono jest celem naszej działalności duszpasterskiej. Życie ludzkie nie jest laboratoryjnym eksperymentem, lecz przepojonym miłością aktem, który na zawsze wywiera wpływ na naszą egzystencję.
Po Akcie Zawierzenia, którego dokonał Ksiądz Biskup Edward w Kaplicy Cudownego Obrazu, głos zabrał Kustosz Sanktuarium św. Józefa, Ksiądz Prałat Jacek Plota: W imieniu całego duchowieństwa Diecezji Kaliskiej na czele z Biskupem Edwardem, Biskupem Kaliskim, Biskupem Stanisławem i Teofilem, ze wspólnotą Wyższego Seminarium Duchownego w Kaliszu pragniemy wyrazić wielką wdzięczność, radość z obecności Księdza Arcybiskupa, za przewodniczenie Eucharystii, za wygłoszone Słowo Boże, w którym pokazałeś nam, dałeś wskazówki, przypomniałeś, jaki powinien być głosiciel Słowa Bożego. Że mamy być ekspertami w prowadzeniu ludzi do Pana Boga, głosić przede wzystkim prawdę, głosić te wartości uniwesraslne, podstawowe, jakimi są życie, małżeństwo, rodzina. Cieszymy się, że jest tu wśród nas prezbiterium, że są Twoi koledzy kursowi, są Twoim uczniowe, do których między innymi ja należę. Dla wielu byłeś rektorem, przedstawiałeś do święceń kapłańskich - za toteż pragniemy wyrazić wdzięczność. Dziękujemy, że jako Arcybiskup przedwodczniyleś Eucharystii, jak wyznałeś w homilii, w umiłowanym Twoim Sanktuarium. Życzymy, by Maryja, Matka Słowa Wcielonego i św. Józef, Patron Kościoła Powszechnego, Patron naszej Diecezji mieli Księdza Arcybiskupa w swojej opiece, wypraszali potrzebne łaski, Boże błogosławieństwo. Wyrazem zewnętrznym życzeń Księdza Prałata były kwiaty i obraz Świętego Józefa Kaliskiego.
Od ołtarza Eucharystycznego kapłani przenieśli się do Seminarium Duchownego, gdzie przy wspólnym stole cieszyli się ze stworzonej dziś wspólnoty kapłańskiej.
AKT ZAWIERZENIA DUCHOWIEŃSTWA DIECEZJI KALISKIEJ
W DNIU ŚWIĘTOŚCI KAPŁAŃSKIEJ 8 kwietnia 2013 roku
Święty Józefie, Dziewiczy Oblubieńcze Maryi, Opiekunie Kościoła Świętego. Tobie Bóg polecił sprawować opiekę nad Maryją i jej Synem Jezusem. Dlatego też i my, świadomi tego, że świat potrzebuje dzisiaj świętych kapłanów, przychodzimy do Ciebie, aby Twojej przemożnej opiece zawierzyć duchowieństwo diecezji kaliskiej.
Otocz swoją ojcowska opieką mnie niegodnego Sługę Twego, biskupa Teofila, zachowaj wszystkich kapłanów w prawdziwej wierze i jedności. Wyjednaj kapłanom gorliwość, czystość serca, mężną wiarę, ducha ofiary i poświecenia. Oby gotowi byli ponieść raczej męczeństwo i śmierć, niż znieważyć świętą godność swego powołania.
Nasz wielki Patronie! W Tobie szukamy opieki i siły do pokonywania codziennych trudności. Ty pokazałaś nam, co to znaczy przyjąć Chrystusa, jak trzymać Go za rękę i z Nim iść przez życie. Spraw, aby kapłani zawsze z szacunkiem i godnością trzymali w swoich dłoniach Chrystusa obecnego w białym chlebie, dodaj im odwagi, aby zawsze w prawdzie głosili naukę płynącą z Ewangelii, daj takie umiłowanie Boga, aby ich życie było najpiękniejszym świadectwem o Bogu, który do końca nas umiłował.
Św. Józefie, spraw prosimy, aby diecezja kaliska, Kościół w Polsce i na całym świecie mógł się chlubić niezliczonymi zastępami świętych kapłanów. Troskliwy Obrońco Chrystusa, spraw, aby nigdy nie zabrakło młodych ludzi, którzy słysząc głos powołania z odwagą pójdą za tym wołaniem, stając się głosicielami Bożej Miłości i Zbawienia. Pomnażaj zastępy tych, którzy na Twój wzór będą gotowi służyć Kościołowi w całkowitym oddaniu i poświęceniu. Ucz postawy służebnej, w której realizuje się przykazanie miłości.
Józefie najposłuszniejszy, uzdolnij wszystkich kapłanów, aby wpatrzeni w świętość Twojego życia, umieli w duchu posłuszeństwa rozeznawać i wypełniać wolę Bożą, kierując swoje starania i wysiłki ku większej Chwale Boga, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.