Ks. Łukasz Przybyła
30 rocznica święceń kapłańskich
u św. Józefa
Maj to miesiąc święceń kapłańskich oraz jubileuszy święceń. Wiele roczników kapłanów pragnie w tym czasie spotkać się u św. Józefa w Kaliszu, by dziękować za lata otrzymanego kiedyś Chrystusowego Kapłaństwa. 22 maja uczynili to księża, którzy otrzymali przed 30 laty sakrament kapłaństwa Archikatedrze Poznańskiej z rąk Arcybiskupa Jerzego Stroby.
Na swój kapłański jubileusz zaprosili Pasterze Diecezji Kaliskiej, Księdza Biskupa Stanisława Napierałę, który przed trzydziestoma laty pełnił w poznańskim seminarium posługę Rektora. Dziś przewodniczył on Eucharystii sprawowanej w kameralnym jubileuszowym gronie o godzinie 10.30 w Kaplicy Cudownego Obrazu św. Józefa Kaliskiego.
W homilii Ksiądz Biskup zauważył, że obecność Jubilatów w Kaliskim Sanktuarium sprzyja wejściu w klimat Domu Nazaretańskiego, „a to uczynicie najlepiej tutaj, w Kaliszu, w miejscu, które św. Józef naznaczył swoją szczególną obecnością i działaniem. Tu, w ciszy i odosobnieniu, jesteśmy zaproszeni do przeżywania intymnej komunii z Bogiem i do rozradowania się na nowo kapłaństwem.”
Przywołując nauczanie bł. Jana Pawła II, Ksiądz Biskup przypomniał, że św. Józef prowadzi nas do Jezusa i do Maryi. „Jan Paweł II uczy kapłanów, jak mają odnosić się do Jezusa. I wskazał na tę bliskość Józefa i Jezusa, która przejawia się w tym, że Józef odtykał Pana Jezusa, tulił Go, otoczył Go opieką, brał w swoje ręce. A kapłan powinien, jak św. Józef, odnosić się do Jezusa, bo też Go bierze w swoje ręce. Bierzemy do rąk tego samego Jezusa, Eucharystycznego.” „Józef prowadzi nas też do Maryi, bo jest nierozłączny od Maryi. To się bierze z zamysłu Bożego; w nim to bowiem są połączeni węzłem małżeńskim. Są małżonkami ze względu na Jezusa i razem z Nim tworzą rodzinę opartą na małżeństwie Józefa i Maryi. Wpatrujemy się więc w tych Dwoje, Józefa i Maryję. A Oni, Oboje, prowadzą Jezusa do nas i nas do Jezusa.”
Odnosząc się do Liturgii Słowa dnia dzisiejszego, Ksiądz Biskup przywołał słowa Jezusa z Wieczernika: „Pokój zostawiam wam, pokój mój wam daję.” I wyjaśnił, czym jest Jezusowy pokój. „Pokój, który On nam daje, to innym pokój od tego, który daje świat. Ten, który daje świat jest, owszem, potrzebny, ale on powstaje z rozmaitych ludzkich działań (…) A Jezus daje swój pokój, a ten jest fundamentem wszystkiego, co przejawia się w wolności wewnętrznej. Jezusowy pokój to wewnętrzna wolność, nie tylko wolność od grzechu, ale i ta, która jest przejawem wolności Boga samego. Wolność to zdolność dokonywania wyborów. I kto żyje w wolności Jezusa Chrystusa, ten dokonuje wyborów, z których zawsze wynika skłonność do czynienia dobra.”
Wolność to jeden z aspektów rozumienia Chrystusowego pokoju. Drugim jest Życie. „Pokój Jezusa Chrystusa to również życie, życie, do którego On wszedł przez swoje zmartwychwstanie. Jezus – Człowiek żyje tym właśnie życiem i to jest pełnia życia, i to jest życie w pokoju, którym Jezus obdarowuje Apostołów.”
I jeszcze jedna nauka płynąca z homilii, będąca swoistym życzeniem. „Niech się nie trwoży wasze serce, niech się nie lęka. Wiele przeżyliście przez te 30 lat. I były choroby, i był może jakiś lęk (…) Tu słyszycie dziś w Domu Nazaretańskim: Nie bójcie się. Dlaczego? Bo pokój mój daję wam. Pozwólcie się tym pokojem obdarować, napełnić. Będzie wtedy wolni, będziecie mieli życie. I radujcie się, wróćcie rozradowani z tego miejsca. A obecność tutaj niech was umocni, ubogaci. Niech Chrystus na nowo pośle was z tym radosnym poleceniem: Idźcie i głoście! Nie bójcie się! Ludzie potrzebują Boga! Tylko mówcie o tym Bogu tak, żeby ludzie widzieli, że jesteście sami tym Bogiem napełnieni i zachwyceni. Idźcie i głoście!”
Po zakończonej Eucharystii Kapłani-Jubliaci razem z Księdzem Biskupem udali się do Seminarium Duchownego w Kaliszu, gdzie nawiedzili również Kaplice Seminaryjną, w której znajduje się Kopia Obrazu św. Józefa Kaliskiego.