In English In Italiano Auf Deutsch
Bazylika otwarta codziennie od 6:00 do 19:00
Sekretariat Sanktuarium:
Kancelaria Parafialna:
Sklepik z pamiątkami:
Dom Pielgrzyma:
Restauracja św. Józefa:
62 7 575 822 / 8.00 - 13.00
789 087 043 / 10.00 - 12.00, 16.00 - 18.00
797 630 389 / 10.00 - 16.00
510 733 166 / 8.00 - 21.00
604 844 368 / 12.00 - 16.00
top
/ Home / Więźniowie Dachau

Źródło: www.pl.wikipedia.org

Bł. ks. Stanisław Kubski
(1976-1942)

Stanisław Kubski (ur. 13 sierpnia 1876 w Książu, zm. 18 maja 1942, Hartheim koło Linzu, Austria) - polski duchowny katolicki, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego, kapłan archidiecezji gnieźnieńskiej, męczennik.

Bł. ks. Stanisław KubskiPochodził z rodziny rolniczej. Był synem Michała i Franciszki, urodził się w 1876 we wsi Książ koło Strzelna. Najpierw uczęszczał do gimnazjum w Trzemesznie, a następnie w Wągrowcu. W 1897 zdał egzamin dojrzałości i wstąpił do seminarium duchownego w Gnieźnie. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 listopada 1900 od biskupa Andrzejewicza.

Od 9 grudnia pracował jako wikary w Śremie, a od 1901 był proboszczem parafii św. Wawrzyńca w Gnieźnie. W 1917 został proboszczem gnieźnieńskiego kościola św. Trójcy. Gdy w 1923 proboszcza inowrocławskiego, ks. Antoniego Laubitza ogłoszono sufraganem gnieźnieńskim, przejął jego funkcję przy kościele Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu. Odbudował zrujnowaną przez szkody górnicze świątynię Matki Boskiej (w 1929 roku).

Ks. Kubski angażował się w duszpasterstwie: dzieci, młodzieży, ubogiej inteligencji, robotników, rzemieślników, wiele czasu spędzał na adoracji Najświętszego Sakramentu, prowadził także działalność charytatywną.

Hitlerowcy aresztowali go 8 września 1939. Prowadzony przez miasto ksiądz musiał iść z rękoma uniesionymi nad głową. Pierwszą noc spędził klęcząc na dziedzińcu koszarowym. Przewieziono go najpierw do Piły, stamtąd do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Dachau, po kilku dniach do Buchenwaldu (21 listopada 1939), gdzie poddano go torturom. Skrajnie wycieńczony, ze złamaną ręką ponownie znalazł się w Dachau jako numer obozowy 21878. W relacjach świadków zachował pogodę ducha i odznaczał się wielką pobożnością[1]. Zapamiętano go, jak na barłogu odmawiał różaniec, trzymając w ręku kawałek sznurka z zaplecionymi supłami. Starszego księdza uznano w maju 1942 r. za niezdolnego do pobytu w obozie pracy i włączony został do tzw. transportu inwalidów. Zagazowany został w Hartheim pod Linzem w Austrii.

Jego beatyfikacja miała miejsce 13 czerwca 1999 w Warszawie. Dokonał jej Sługa Boży papież Jan Paweł II.

Dniem jego pamięci liturgicznej jest 18 maja.